U petak promocija monografije 'Scenografija: Prostor za snove'

Monografija pod nazivom „Scenografija: prostor za snove (Narodno pozorište Sarajevo, 1921-2021)“ bit će objavljena povodom dva značajna jubileja za kulturu BiH: 100 godina postojanja i rada Narodnog pozorišta Sarajevo i 60 godina postojanja i rada Muzeja književnosti i pozorišne umjetnosti BiH.

Monografiju potpisuje grupa autora: Marijela Margeta Hašimbegović (scenografkinja i dipl. ing. arhitekture), Mirela Latić (teatrolog i komparativist), Igor Vučak (historičar umjetnosti i komparativist), Gradimir Gojer (reditelj, pisac i teatrolog), Amina Abdičević (savjetnica u Muzeju književnosti i pozorišne umjetnosti BiH), Tamara Sarajlić-Slavnić (lektor i viši kustos Muzeja književnosti i pozorišne umjetnosti BiH), Branko Dursum (dizajner). 

Promocija izdanja najavljena je za petak, 10. decembra 2021. godine sa početkom u 18:00 sati u Muzeju književnosti i pozorišne umjetnosti BiH, a tom prilikom bit će otvorena izložba „Scenografija kroz vrijeme“ kustosice Amine Abdičević, unutar koje je predstavljena arhivska građa, scenografske skice i fotografije koje su dio monografije, a inače su dio građe koju čuvaju Arhiv Muzeja književnosti i pozorišne umjetnosti BiH i Arhiv Narodnog pozorišta Sarajevo.

Suštinski cilj monografije „Scenografija: prostor za snove (Narodno pozorište Sarajevo, 1921-2021)“, bio je objediniti dosadašnja historiografska, teatrološka i kritička promišljanja sa sačuvanom arhivskom i umjetničkom građom posvećenom nastanku, razvoju i transformaciji scenografske umjetnosti u Narodnom pozorištu Sarajevo – od početka njegovog djelovanja u sadašnjoj zgradi, odnosno od 1921. godine, pa sve do danas. Rezenzije su napisali Strajo Krsmanović, direktor Umjetničke galerije Bosne i Hercegovine i dr. Tomislav Išek, koji će, zajedno sa autorima ove značajne publikacije i direktorima NPS - Dinom Mustafićem i Muzeja - Šejlom Šehabović, promovirati monografiju.

Saradnja Narodnog pozorišta Sarajevo i Muzeja književnosti i pozorišne umjetnosti BiH traje desetljećima. Narodno pozorište Sarajevo zvanično je počelo sa radom u oktobru 1921. izvedbom Nušićeve „Protekcije“.

Muzej je osnovan 1961. kao Muzej književnosti BiH u Sarajevu a „od 1969. godine obavlja i funkciju pozorišnog muzeja Bosne i Hercegovine... i u tom svojstvu prikuplja, čuva i muzeološki sređuje građu koja se odnosi na razvoj dramske literature i pozorišne umjetnosti u Bosni i Hercegovini, od prvih predstava putujućih pozorišnih družina u ovim krajevima do savremenog pozorišnog života (u BiH)“, zapisao je svojevremeno Risto Besarović, nekadašnji direktor Muzeja.

Zahvaljujući skicama sačuvanim u Muzeju, ali i građi koju čuva Narodno pozorište Sarajevo u svom Arhivu i Biblioteci, osnovanoj, takođe 1921. godine, od strane prvog upravnika Stevana Brakusa, kao i privatnim kolekcijama scenografskih skica i fotografija, tim autora bio je u prilici istraživati i nakon dugotrajnog rada doći do trenutka objavljivanja ove unikatne monografije.

Iz recenzija

„Povod da je proteklo stoljeće od osnutka Narodnog pozorišta Sarajevo, da je oblast scenografije bila vrlo malo, bolje reći nedovoljno naglašena i zastupljena u predstavljanju većine od 1500 uprizorenja, da je jedna grupa autora na čelu sa inventivnom i darovitom scenografkinjom odlučila da se upusti u ovako prostran „prostor za snove“, te pripremi za izdavanje jednog djela koje će tiskanjem zacijelo ispuniti veliku prazninu koja se osjećala u kulturi i teatrologiji Sarajeva, naše države i ovih prostora – sam je po sebi značajno polazište.“ (Tomislav Išek)

“Sto godina Narodnog pozorišta Sarajevo, uz Zemaljski muzej, najstarije kulturne institucije kod nas, zaslužuje jednu, ovako studiozno sačinjenu monografiju, uz to originalnog tematskog pristupa i teatrološki temeljito obrađenog sadržaja. „Scenografija: prostor za snove“ jest monografski orkestriran istorijsko-teatrološki materijal koji na izuzetno originalan način čitaoca provodi kroz razvoj scenografije na sceni ovog pozorišta u proteklih sto godina, baveći se, ne samo hronološkim zapisima scenografskih uradaka na ovoj sceni, već i razvojem estetskih tendencija koje su ovaj segment pozorišne umjetnosti oplemenjivale na osoben, hvale vrijedan način… Zato će, bez svake sumnje, biti dio teatrološkog literarno-istorijskog učinka koji zorno svjedoči da naše pozorište i svi njegovi segmenti, kao što je to u ovom slučaju scenografija, jesu dijelom opšteg pozorišnog kosmosa koji doprinosi da svijet u kojem živimo bude plemenitije mjesto.
Monografija je značajan doprinos istoriji našeg pozorišta i siguran sam da će biti odlična osnova za daljnja istraživanja na ovom polju.” (Strajo Krsmanović)