Velikim protestima u Beogradu srušen režim Slobodana Miloševića

Nakon što su 24. septembra održani predsjednički izbori, na kojima je Vojislav Koštunica, s uvjerljivih 50,24 posto glasova, pobijedio dotadašnjeg predsjednika Slobodana Miloševića, koji je na kraju odbio priznati rezultate izbora, kolone demonstranata duge desetine kilometara 5. oktobra 2000. godine stigle su u Beograd.

Mnogi koji su čekali korjenite promjene, uvođenje demokratije i sretniji život tada su se okupili ispred zgrade tadašnje Savezne skupštine, a danas Narodne skupštine Srbije, kako bi izrazili svoj bunt spram Miloševića, a tamo su ih dočekali suzavci i policija koja ih je pokušala rastjerati.

Ništa od toga nije koristilo organima reda, te je masa još uvijek stajala na svom mjestu protestirajući protiv Miloševića, da bi u popodnevnim satima, predvođeni Velimirom Ilićem liderom Nove Srbije ušli u zgradu saveznog parlamenta. Zgradu su uskoro demolirali i zapalili, kao i zgradu državnog radiotelevizijskog servisa iz koje su istjerali sve novinare, dok je direktor televizije, koja je devedesetih bila poznata kao "TV bastilja", prebijen u blizini.

Vrlo brzo policija je prestala pružati otpor masi i pridružila se demonstrantima, a jedan od najpoznatijih junaka protesta bio je Ljubisav Đokić zvani Bagerista Džo, koji je vozeći bager predvodio ulazak u zgradu RTS-a. Sve to rezultiralo je konačnim proglašenjem Vojislava Koštunice kao novog predsjednika, 5. oktobra u večernjim satima na terasi Skupštine Beograda, a zatim i Miloševićevim priznavanjem poraza dan kasnije.

Ipak, datum koji je mnogima ulijevao nadu na političkoj sceni danas Srbije spominju samo rijetki političari, a rezultat svega bile su pogibija Jasmine Jovanović i smrt Momčila Stakića, koji je preminuo od srčanog udara, te povrede koje je zaradilo 65 ljudi. A agonija postratne Srbije se nastavila i nakon demonstracija.