Tužilac se ne sjeća (samo)ubistva mladog bogoslova

Radiosarajevo.ba posjeduje Zapisnik o uviđaju Osnovnog suda u Vlasenici iz 23. 5. 1999. o onome što je nazvano „samoubistvom“ bogoslova Milića Blažanovića u manastiru Presvete Bogorodice u Papraći. Podsjetimo, u svojoj ispovijesti za naš portal, bivši dvorski đakon i docniji jeromonah pod jurisdikcijom episkopa zvorničko-tuzlanskog Vasilija Kačavende, Bojan Jovanović, opovrgao je da se radi o samoubistvu, te nagovijestio da je Blažanović ubijen zbog toga što je u okolnim selima pričao o seksualnim nasrtajima episkopa Kačavende na njega. Jovanović je tada rekao da je „dečko je posle neuspelog silovanja poslat u kažnjenički manastir Papraću“, gdje su „lepše uslove za život imali su ljudi u logoru“, te da samoubistvo potpuno isključuje kao mogućnost.

„On je bio dete, bombu nije imao i nije bio samoubica.“, rekao je Jovanović koji je poznavao i sahranio Blažanovića.

Šturi zapisnik

Pa ipak, u zapisniku do kojeg smo došli, a koji su sastavili istražni sudija Dragiša Mihajlović i okružni javni tužilac Čedo Vržina (ministar pravde u prvoj vladi Milorada Dodika) uz prisustvo inspektora Slaviše Starčevića, tehničara Milenka Menića i policajaca Rada Čelića i Žarka Ivanovića, stoji da je „Dežurna služba SJB Šekovići obavijestila... dežurnog istražnog sudiju Osnovnog suda u Vlasenici da je u manastiru Papraća jedno lice izvršilo samoubistvo“.

U dokumentu se dalje navodi da je „staklo na jednom prozoru koji je bliži poginulom bilo razbijeno usljed detonacije“ i da su „razbijena sva ta stakla pala van zgrade ispod prozora“. U dokumentu se također navodi da je na poginulom „od garderobe bila obučena trenerka plave boje sa bijelim prugama sa strane“, a da su se po cijeloj prostoriji „pogotovo po zidovima iste“ nalazili tragovi krvi. Zanimljiv je detalj da su na ulaznim vratima utvrđena „manja oštećenja u predjelu brave a to usljed nasilnog otvaranja istih, pošto su ista bila zaključana, a vrata su nasilno otvorena prije dolaska ekipe za uviđaj i nasilnom otvaranju istih prisustvovao je prota Vidoje iz Zvornika“.

Navedeno je da je obavljanju uviđaja prisustvovao i monah manastira Presvete Bogorodice Stevan Miličević, koji je ispričao da je poginulog „posljednji put vidio oko 14:00 časova kada je otišao u svoju sobu, a eksploziju je čuo oko 15:00 časova dok se nalazio u svojoj sobi do se odmarao poslije ručka i bogosluženja.“ Prema zapisniku, monah je izjavio da je Blažanović u manastiru od novembra 1998., da je „prodavao svijeće i pomagao oko obavljanja službi“ i da je od kuće došao u subotu (22. 5. 1999.) godine. Leš je, prema zapisniku, pregledao doktor doma zdravlja Šekovići, Vojislav Popović „koji je izvršio spoljnji pregled leša“.

Bojan Jovanović za naš portal ponovo opovrgava ovaj scenarij iznoseći nove detalje:

„Nije bilo u manastiru nikakvog Stevana, nego je to bio dugo mučeni otac Stefan, iguman manastira, a i to mu je monaško ime bez pravog imena i prezimena,bez broja lične karte. Šta je tu tražio Vidoje Lukić, bez obzira što je arhijerejski namjesnik? Zbog čega nismo dovedeni ili privedeni nadležni episkop i ja koji sam opsluživao taj manastir?“ pita Jovanović.

Mihajlović: Moje je bilo da utvrdim stanje na terenu

To smo pitanje željeli postaviti i Dragiši Mihajloviću, istražnom sudiji, koji je i potpisao „Zapisnik o uviđaju“. Napomenuvši da je funkcija „istražnog sudije“, ukinuta pravosudnom reformom iz 2004, Mihajlović nam je objasnio da je funkcija istražnog sudije bila samo da utvrdi stane na terenu.

„To da li je to bilo samoubistvo, ili je neko uradio da to izgleda kao samoubistvo, ili da li je bilo ubistvo, u to ja ne mogu da ulazim i nije profesionalno da ulazim, to je posao tužioca koji mora procijeniti da li postoje uslovi da li postoje elementi da se sprovede istraga, saslušaju neka lica itd. Tadašnji tužilac je očigledno procijenio da za takvo nešto nema potrebe“, rekao nam je Mihajlović.

Vržina: Ničega se ne sjećam

Okružni javni tužilac je bio već spomenuti Čedo Vržina. On se na internet stranicama bošnjačkih izbjeglica iz Vlasenice spominje kao „bahati“ član srpskog kriznog štaba Opštine Vlasenica, postao je kasnije ministar pravde Republike Srpske. Na pitanje zbog čega u vezi slučaja Blažanović nisu ispitani i Bojan Jovanović i Vasilije Kačavenda, Vržina nam je odgovorio da je to bilo davno, da ne može ništa komentarisati, ali da se slabo čega sjeća jer je u međuvremenu pretrpio moždani udar, te mu se tek nedavno vratila sposobnost govora.

Jovanović najavljuje nove snimke

Jovanović međutim ostaje pri svojoj verziji događaja u Papraći: „Tamo je Vasilije dovodio mlade ljude samo sa jednom idejom: da ih odvede u krevet i sa njima seksualno opšti. Ako ne pristanu isterivani su ili stradali kao Milić Blažanović. Posle smrti Blažanovica jednom je došao u manastir bez trunke kajanja ali sa vidnim strahom u očima i doveo je majstore da renoviraju manastir... Eto, takvog čoveka svojim ćutanjem štiti srpska crkva, koju više ne mogu i neću da nazovem pravoslavnom.“

Jovanović kaže da ga je kabinet predsjednika Srbije pet godina koristio pod firmom sređivanja stanja u Crkvi: „Znaju oni dobro da bi njihovo istupanje značilo i priznanje da je Crkva puna jeresi, podela i progona, a nažalost i političkih i drugih dogovora.“

„Uskoro ću u javnost da pustim i snimak gde posle sastanka sa šefom kabineta predsednika Srbije treba da budem ozvučen i da prisluškujem Kačavendu I za to mi je nuđena nagrada“, najavljuje Jovanović.