SAD i Kanada planirale invazije jedne na drugu

Vojska Sjedinjenih Američkih Država kasnih 20-ih godina prošlog vijeka došla je do plana da izvrši invaziju na najbližeg susjeda, Kanadu, piše B92.net.

Već su postojale situacije kada su se dvije zemlje našle u sukobu. Kontinentalna armija izvršila je invaziju na Kanadu tokom Američke revolucije, a vojska SAD vršila je česte upade tokom rata 1812. godine. Main je 1839. godine za dlaku izbjegao sukob sa provincijom New Brunswick usljed pograničnog spora. Onda je 1866. godine oko 800 članova irsko-američke grupe pod nazivom Bratstvo Fenian pokušalo okupirati dio Kanade, ne bi li tako prisilili Veliku Britaniju da dozvoli nezavisnost Irskoj.

Naravno, svi ovi sukobi blijede pred Prvim svjetskim ratom. Nijedna od država koja je učestvovala u njemu nije željela da ponovo bude uhvaćena sa spuštenim gardom. Mnoge od njih počele su da se spremaju za svaki potencijalni rat koji je mogao vrebati iza ugla.

Američka vojska osmislila je čitav niz planova koje je podijelila po boji kako bi predvidjela svaki mogući scenario: Crni plan bio je plan za rat sa Njemačkom, Narandžasti plan ticao se sukoba sa Japanom, a druge boje uključivale su Zelenu (Meksiko), Zlatnu (Francuska), Braon (Filipini) i Žutu (Kina).

Čak je postojao i Plavi plan za slučaj da su SAD morale izvršiti napad na Island, kao i Bijeli plan koji se ticao građanskog rata unutar granica SAD.

Crveni plan podrazumjevao je rat sa Velikom Britanijom u malo vjerovatnom scenariju, u kom Britanija želi eliminisati SAD kao ekonomskog i komercijalnog rivala.

S obzirom na to da je Kanada (kodno ime: Ruž crvena), bila dio britanskog carstva i dijelila granicu sa SAD, dobar dio plana ticao se invazije na Kanadu kako bi se izbacila iz akcije prije nego što bi Britanija bila u prilici da je iskoristi kao bazu za iskrcavanje.

Ovako je izgledao plan invazije na Kanadu:

SAD (kodno ime: Plava) bi napale i okupirale Novu Škotsku, najveću luku Kanade na Atlantiku. Napad bi potom onemogućio pristup Velikoj Britaniji prugama i putevima koji bi joj bili potrebni za dopremanje trupa.

Potom bi vojska SAD napala Kanadu širom granice formirajući tri fronta: Trupe bi napale iz Vermonta ili New Yorka i okupirale Montreal i Quebec; iz Michigana kako bi se zauzeo Ontario i iz Dakote u Manitobu. Ovi napadi omogućili bi SAD da zauzme industrijsko srce Kanade pritom sprječavajući slične napade na sopstvenoj teritoriji.

Trupe bi potom prešle iz Vašingtona u Britansku Kolumbiju i zauzele Vancuver, najveću kanadsku luku na Pacifiku, dok bi mornarica blokirala luku Princa Ruperta.

Kada bi kriza bila završena i kada bi se odnosi između SAD, Velike Britanije i Kanade vratili u normalu, trupe SAD bi se potom povukle, ili bi tako barem mislili, ali ne. Namjera SAD bila bi da zadrži sve osvojene teritorije, napisali su vojni planeri.

„Ideja je bila da se sve osvojene teritorije pripoje SAD“, stajalo je u planu.

Međutim, namjera SAD u ovom slučaju nije bila toliko razrađena kao neki drugi planovi koje su stratezi smatrali važnijim.

Sav bijes koji su Kanađani mogli da osjete nakon što su ovi dokumenti deklasifikovani 1974. godine vrlo brzo bi bio potisnut činjenicom i da je Kanada imala planove za napad na SAD, i pritom su ti planovi osmišljeni znatno ranije nego oni SAD.

„Odbrambena šema broj 1“ stvorena je 1921. godine, dok je Ruž crveni scenario SAD odobren 1930. godine.

Kanadski plan zapravo je bio preventivni prvi udar u slučaju da Amerika odluči da je napadne.

Za razliku od plana SAD, okupirani gradovi ne bi bili držani u posjedu Kanade duže nego što je potrebno. Ideja je bila da se SAD izbaci iz ravnoteže napadom i trupe bi se potom povukle pritom rušeći mostove i uništavajući pruge sa nadom da će to odložiti protivnapad Amerike.

Kanadska vojska imala je pomješane reakcije na ovu ideju, a jedan od generala nazvao ga je „fantastičnim očajničkim planom koji bi možda mogao da uspije“.

„Odbrambena šema broj 1“ postojala je kao opcija sve do 1928. godine kada je odbačena kao nepraktična.