Objavljen dossier u Beogradu: Koliko zločinaca je ubijalo pod komandom Arkana?

Srpska dobrovoljačka garda (SDG), čiji je komandant bio Željko Ražnatović Arkan, imala je više od 4.000 pripadnika, koji su odgovorni za zločine u Bosni i Hercegovini, Hrvatskoj i na Kosovu, ali u Srbiji niko zbog toga nije procesuiran, rečeno je na predstavljanju dosijea Fonda za humanitarno pravo (FHP) o SDG.

Navedeno je da su pripadnici SDG učestvovali u ubistvima, zarobljavanju, maltretiranju, prisilnom raseljavanju civila i pljački u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj.

Istaknuto je da je tokom ratova na prostoru bivše Jugoslavije SDG sarađivala sa tadašnjim Jugoslovenskom narodnom armijom (JNA) i Vojskom Republike Srpke (VRS), tzv. Srpskom vojskom Krajine (SVK) i MUP-om tzv. Srpske Krajine i MUP-om Republike Srpske.

Navedeno je da su te vojne i policijske snage bile upoznate sa nasilničkim ponašanjem SDG i sa njihovom ulogom u ubistvima i zatvaranju civila, i da su o tome izvještavale u svojim dokumentima, ali da niko nije regovao. U izveštaju Fonda je istaknuto da je dolazak SDG u Bosnu i Hercegovinu uslijedio nakon javnog poziva Radovana Karadžića, danas osuđenog ratnog zločinca, dobrovoljcima "u srpskim zemljama i svim pravoslavnim zemljama".

Poziv dobrovoljcima je uputila i Biljana Plavšić, koja je nakon ratova u BiH 90-ih godina u Haškom tribunalu osuđena za ratne zločine i zločine protiv čovječnosti, tako što je poslala pismo Željku Ražnatoviću Arkanu.

Izvršna direktorka FHP Ivana Žanić rekla je da je SDG odgovorna za ubistva nekoliko desetina civila 1992. godine u Bijeljini i Zvorniku, i da je bila angažovana 1994. godine na području Velike Kladuše, a sljedeće godine u drugim dijelovima BiH.

Žanić je rekla je da je srbijanska javnost, kada su u pitanju zločini SDG, reagovala na fotografiju ratnog reportera Rona Haviva na kojoj pripadnik SDG u Bijeljini 1992. godine zamahuje nogom iznad tijela Ajše Šabanović dok u ruci drži oružje.

Žanić je podsetila da se na toj fotografiji nalazi bivši pripadnik SDG Srđan Golubović koji radi kao di-džej, u srbijanskoj javnosti poznat kao di-džej Maks.

Ona je navela da je Alma Pečković, ćerka Ajše Šabanović, 2015. godine podnijela srbijanskom Tužilaštvu za ratne zločine krivičnu prijavu protiv N. N. osobe zbog tog monstruoznog zločina, i da su ona i Haviv tim povodom dali iskaz, ali da i dalje nema optužnice, već se istraga vodi protiv N. N. osobe.

Tokom zauzimanja Bijeljine, navedeno je u dosijeu, ubijeno je najmanje 48 civila starosti od 10 do 70 godina, a Krizni štab Bijeljine je objavio spisak "ubijenih muslimanskih ekstremista" sa 40 imena. Tijela su se nalazila na ukupno 15 lokacija u Bijeljini, a većina žrtava je imala prostrelne rane u predjelu grudi, usta,
sljepoočnica, tjemena glave, neke načinjene iz neposredne blizine.

Tokom zauzimanja Zvornika, navodi dosije, zarobljen je veliki broj muslimana koji su odvođeni u prostorije fabrike konfekcije "Alhos" u Karakaju. Procjenjuje se da je u "Alhos" dovedeno između 200 i 300 muškaraca zarobljenih pri zauzimanju grada, gde su zatočenici mučeni, a zatim ubijeni.

Istraživačica FHP Jovana Kolarić je istakla da je SDG dobijala oružje, municiju i opremu od MUP-a Srbije, JNA i srbijanskog Ministarstva odbrane i navela da se glavni štab SDG nalazio u kući Veljka Ražnatovića Arkana u Beogradu, a centar za regrutaciju SDG u Erdutu u Hrvatskoj. Dodala je da je taj centar korišćen i kao zatočenički objekat za nesrpsko stanovništvo Baranje u Hrvatskoj, u kome su civili zatvarani, pretučeni i ubijani.

Kolarić je rekla da se SDG prvi put u BiH pojavila posljednjeg dana marta 1992. godine, kada je oko 60 pripadnika SDG iz Erduta došlo u Bijeljinu koju su s lokalnim srpskim snagama zauzeli za oko osam sati. Nakon toga, dodala je Kolarić, najmanje 12 muškaraca u Zvorniku SDG je izvela iz podruma stambene zgrade i strijeljala ih.