Vaskrs u vrijeme genocida: Potresna ispovijest hrišćanke iz Palestine

Dok se čitav hrišćanski svijet priprema za radosno proslavljanje najvećeg hrišćanskog praznika, mi koji činimo lokalnu hrišćansku zajednicu u Palestini dočekujemo još jedan Vaskrs u atmosferi tuge i neizvjesnosti. Bombardovanje Gaze ne prestaje, a rat se, iza kulisa, širi Zapadnom obalom u kojoj je nasilno raseljeno preko 40.000 ljudi.

Piše: Sloboda Manojlović, za Al Jazeeru

"Ono što smo uradili u Jeninu i Tulkaremu, uradićemo i vama", pisalo je na lifletima koje su okupacioni vojnici donijeli kada su početkom aprila s teškim naoružanjem upali u Deheishe kamp u Betlehemu. Ilegalna izraelska naselja u okolini Betlehema se ubrzano šire, a palestinska hrišćanska zajednica u Betlehemu se smanjuje.

Ja sam hrišćanka, udata za Palestinca hrišćanina i već više od decenije dio sam te zajednice, jedne od najstarijih hrišćanskih zajednica na svijetu. I neposredan sam svjedok smanjivanja te zajednice usljed nepodnošljivih uslova za život pod vojnom okupacijom.

Zločini uz pomoć kršćana u svijetu

Palestinci hrišćani su neodvojivi dio palestinskog naroda, podjednako se bore za slobodu i pravdu i dijele istu sudbinu kao i Palestinci muslimani. I zato svaka ideologija koja se bazira na islamofobiji, a kojom se mnogi hrišćani u svijetu služe da sebi opravdaju zločine koji se čine nad Palestincima, pada u vodu.

Palestinci hrišćani su poraženi tišinom s kojom njihova braća i sestre hrišćani u svijetu, naročito u Evropi koja se hvali svojim hrišćanskim vrijednostima poštovanja ljudskih prava, različitosti i sloboda, posmatraju genocid koji se dešava.

Bombardovanje, etničko čišćenje, tlačenje, otimanje zemlje i prirodnih resursa, okupacija, protjerivanje, sve ono što se dešava u Gazi i na Zapadnoj obali, ne samo u proteklih 18 mjeseci, već u proteklih sedam decenija, dešava se uz pomoć i podršku hrišćana u svijetu. Mnogi od njih svojim novcem, ali i svojim teologijama podržavaju silu, zlo i nepravdu.

Prosječnom Evropljaninu koji vodi miran život u svojoj državi koja poštuje njegove slobode i prava je teško da razume okupaciju i aparthejd koji postoji u 21. veku, da pojmi domete brutalne kolonijalne i rasističke politike izraelskih vlasti koja tlači milione Palestinaca. Prije deset godina ja sam bila jedna od tih ljudi koji život na tom turbulentnom Bliskom istoku posmatraju iz udobnosti svojih toplih domova, nisam znala ni mogla da razumijem šta se ovde dešava. Ni šta se dešavalo decenijama unazad. Ali ovi ljudi s kojima dijelim život, koji su duboko ukorijenjeni u svojoj zemlji, u svojoj vjeri i otporu me svakodnevno uče.

Drastično smanjen broj dozvola za molitvu

Mnogo takvih Evropljana hrišćana ovih svetih predvaskršnjih dana posećuje sveta mesta u Jerusalimu, slobodno se šetajući ulicama Starog grada koje su nedostižne za mnoge Palestince, starosjedioce ove zemlje. Jer, da bi Palestinci sa Zapadne obale ili iz Gaze mogli da se mole u svojim crkvama i džamijama u Jerusalimu, za to moraju da traže dozvolu od okupatora.

Od početka ovog genocida broj tih dozvola je drastično smanjen i sveti grad Jerusalim je ostao van dometa za mnoge. Procjenjuje se da je broj Palestinaca hrišćana na Zapadnoj obali i u Gazi (do skoro bio) oko 50.000, a ove godine je izdato samo 4.000 dozvola za ulazak u Jerusalim za vrijeme Vaskrsa.

Međutim, jutros (jučer, 19. aprila, op.pr) na Sabt il-Nour (Veliku subotu), kada pravoslavni hrišćani dočekuju Blagodatni oganj u Crkvi Vaskrsenja Hristovog (Church of the Holy Sepulchre) u Starom gradu, niko od Palestinaca hrišćana iz Betlehema i okoline, koji su u svojim rukama držali tu ponižavajuću dozvolu, nije mogao da pređe glavni izraelski ilegalni kontrolni punkt u Betlehemu ("Checkpoint 300"). Oni koji su bili te sreće da pređu neki drugi checkpoint na Zapadnoj obali, ipak nisu uspjeli da uđu u Stari grad jer ih je okupaciona policija spriječila.

Slike i snimci maltretiranja, udaranja, guranja, ponižavanja lokalnih hrišćana koji pokušavaju da sa svijećama i krstovima u rukama uđu u najveću hrišćansku svetinju, će i ove godine obići svijet. Trenutak u kome bijesni izraelski policajac, koji gura ljude ne dozvoljavajući im da priđu ni blizu crkvi, vadi pištolj i usmjerava ga pravo u lice jednom od hrišćana starosjedilaca iz Jerusalima će ostati zabilježen kao dokaz brutalnosti okupatora koji već godinama unazad najrodnosniji hrišćanski praznik pretvara u dan terora i ponižavanja za lokalne hrišćane. Pitam se da li će i jedna hrišćanska crkva na zapadu reagovati, progovoriti, osuditi ovakvo brutalno kršenje osnovnih ljudskih prava i pozvati okupatora na odgovornost?

Kompletan tekst možete pročitati na BLOGU Al Jazeere Balkans