Kada se idilični vikend pretvori u noćnu moru: Ovaj horor-triler će vam izazvati osjećaj nelagode

Ne govori zlo (Speak No Evil) naziv je novog psihološkog horor-trilera reditelja i scenariste Jamesa Watkinsa (Eden Lake, Žena u crnom/The Woman in Black), koji je izazvao veliki interes filmske javnosti.

Još od izbacivanja prvog trailera u aprilu mjesecu (pogledalo ga 18 miliona ljudi), bilo je jasno da će ovaj film s Jamesom McAvoyjem u naslovnoj ulozi biti potencijalni hit.

Značajne izmjene

To je pokazao i drugi trailer objavljen krajem jula (sakupio 21 milion pregleda), a potom i zarada na kino blagajnama (20 miliona dolara / 35,16 miliona KM) kojom je nadmašen budžet (15 miliona dolara / 26,37 miliona KM) već u prvom vikendu prikazivanja.

Riječ je zapravo o američkom remakeu šokantnog danskog filma iz 2022. godine naslovljenog kao Gaesterne. Osim što je oduševio kritičare i javnost, taj film dobio je 11 nominacija za Dansku filmsku nagradu, što je ekvivalent njihovim Oscarima.

Mnogi su bili iznenađeni što je njegova američka verzija stigla samo dvije godine nakon originala, ali i zbog toga što je original bio većinom na engleskom jeziku i dostupan na streamingu.

Radnja prati dva bračna para, Louise (Mackenzie Davis) i Bena Daltona (Scoot McNairy), koje Paddy (James McAvoy) i Ciara (Aisling Franciosi) pozovu na svoje seosko imanje nakon prethodnog upoznavanja na odmoru. Idilični vikend ubrzo se pretvara u noćnu moru kada gosti otkriju uznemirujuću istinu o svojim domaćinima.

Watkins u remakeu pravi značajne izmjene u odnosu na original. Radnju prebacuje u Veliku Britaniju (dio sniman i u Hrvatskoj), a mijenja i imena likova, nacionalnosti i nekoliko detalja iz radnje.

Ipak, uglavnom pažljivo čuva uznemirujuću arhitekturu filma Christiana Tafdrupa.

Jezivi McAvoy

Zahvaljujući izvrsnoj glumačkoj postavi, uključujući jezivog Jamesa McAvoya, zapravo se prilično približava postizanju iste nelagode kao i original.

Film se uveliko oslanja na McAvoya koji pravi promišljeniju varijaciju psiholoških promjena koje je prikazao u Splitu i Glassu, ovaj put kroz lik koji ima malo više kontrole nad samim sobom. On sa svojim naglaskom, manijakalnom i izopačenom figurom, ostavlja harizmatičan i zastrašujući utisak.

Suština ove priče, u obje verzije, leži u napetosti, a Watkins je veoma vješt u postepenom pojačavanju pritiska. Film predstavlja osvježenje za ovaj žanr, gradeći psihološku napetost umjesto oslanjanja na jump scare scene.

Ovaj remake ide koracima originala tokom većeg dijela filma, međutim, znatno se razlikuje u završnom činu.

Watkins gubi hrabrost u završnici, kada plašljivo mijenja jedan od najuznemirujućih filmskih krajeva decenije u katarzičnu priču o učenju kako se zauzeti za sebe.

Iako je završni čin bio previše hollywoodski, remake čini dovoljno da opravda svoje postojanje, ponajviše zahvaljujući briljantnoj izvedbi McAvoyja, ali i ostatku glumačke ekipe.

Film je na IMDb-u ocijenjen sa 7.2/10, dok na Rotten Tomattoesu ima 85% pozitivnih ocjena kritičara i 85% publike.