ADX Florence: Ozloglašeni zatvor gdje robijaši žive u samicama od 6 kvadrata

Ubjedljivo najozloglašenija je kaznena ustanova ADX Florence.

Iz najbolje obezbeđenog zatvora u SAD još niko nije uspio da pobjegne, pa je zbog toga poznat i kao Alkatraz Stjenovitih planina. Ovde su zatvoreni počinioci najtežih zločina, koji, prema riječima Normana Carlosa, bivšeg direktora Uprave za zatvore (BOP) "nemaju nikakvog poštovanja prema ljudskom životu".

Među njima su Zakaria Musawi, jedan od saučesnika u organiziranju napada 11. septembra 2001, Terry Nichols, učesnik bombaškog napada u Oklahoma Sitiju, “Unabomber” Ted Kaczynski, koji je pismo bombama usmrtio tri osobe, i Dzhokhar A. Tsarnaev, koji je 2013, zajedno sa ubijenim bratom Tamerlanom, izvršio napad na Bostonskom maratonu.

Zatvorski kompleks je djelimično pod zemljom i okružen je visokim zidinama tako da zatvorenici ne mogu da vide dalje od njih. Zbog toga su potpuno dezorijentirani, što je i bio cilj, kako bi se spriječili mogući pokušaji bjekstva. Od kada je Florence otvoren, još niko nije pobjegao.

ADX Florence je sagrađen poslije ubistva čuvara u zatvoru za najteže zločince Marion, u Ilinoisu, 1983. Tada su dvojica zatvorenika u dva odvojena incidenta ubila dvojicu čuvara. Vlada je stavila na raspolaganje 60 miliona dolara za izgradnju super zatvora, a okrug Freemont je lobirao za prikupljanje dodatnih sredstava, nakon čega su žitelji kupili 240 hektara zemlje i poklonili ga Ministarstvu pravosuđa.

Uslovi u zatvoru su izuzetno teški. Robijaši provode 23 sata u samicama dimenzija dimenzija 2x3,60 metara. Zastakljeni prorez 120x10 centimetara omogućava samo pogled u nebo, pa zatvorenici ne mogu ni da naslute u kom dijelu zatvora se nalaze. Svaka ćelija ima betonski krevet, pisaći sto, hoklicu i policu.

Tuš ima automatizovani tajmer, izdavanje hrane i komunikacija odvijaju se kroz mali prorez na dvostruko obezbijeđenim čeličnim vratima. Zatvorenici manje od minut dnevno dolaze u dodir s drugim ljudima.

Pojedinci imaju televizor, ali se emitiraju samo kanali s vjerskim sadržajima, savetima za vaspitavanje i terapijom protiv agresije. Robijaši mogu da vježbaju u ćeliji, a pet sati nedeljno u teretani, isključivo pojedinačno, naravno, uz nadzor. U teretani se nalazi samo šipka za zgibove, jer bi tegovi i ostale sprave mogli da posluže kao oružje.

Jedan sat dnevno zatvorenici izlaze u dvorište da udahnu svež vazduh, u pratnji najmanje tri pripadnika obezbeđenja. Ruke i noge su im vezani za lanac oko struka. U dvorištu ih zatvaraju u kaveze. Prostor je betoniran i okružen visokim zidom, a gore se nalaze rešetke, kako bi se sprečile eventualne akcije oslobađanja helikopterom.

Kapacitet zatvora je 500 ljudi. Godinama su ovde zatvarani i psihički bolesnici, iako to zvanično nije dozvoljeno. Tužba protiv BOP otkrila je da su im uskraćivani lijekovi.

"Ne dajemo lijekove za raspoloženje", rekli su navodno zatvorski ljekari oboljelima, koji su bili prepušteni sami sebi. Posljedice su bile samopovrijeđivanje i sakaćenje sopstvenog tijela, mnogi psihički oboljeli robijaši izvršili su samoubistvo. Poslije toga je BOP bio primoran da podigne novu visoko obezbijeđenu kaznenu ustanovu za psihički bolesne kriminalce, koja se nalazi u Atlanti.