Sinteza Lovrenovićevog rada u rangu sa 'Filosofijom palanke'

Sinoć je u Franjevačkom međunarodnom studentskom centru u Sarajevu promovirana knjiga Ivana Lovrenovića i Miljenka Jergovića „Bosna i Hercegovina – budućnost nezavršenog rata“. O knjizi su govorili znameniti hrvatski povjesničar Slavko Goldstein, zastupnica u Hrvatskom saboru Vesna Pusić, dr. Žarko Papić i prof. dr. Enver Kazaz.

Urednička sreća

Goldstein je u svom obraćanju, u do zadnjeg sjedišta popunjenoj dvorani, rekao da „urednici ponekad imaju, a ponekad nemaju sreće sa knjigom s kojom rade“.

„Prava je sreća da je Ivan Lovrenović bio sretan napisati knjigu i pozabaviti se s temama koje kao da su iscijeđene iz njegovih dvadeset knjiga“, rekao je Goldstein.

Knjiga se sastoji od eseja o Ivanu Lovrenoviću koji je napisao Miljenko Jergović, intervjua koji je Jergović radio sa Lovrenovićem i Lovrenovićeve Dvadeset i jedne teze o Bosni i Hercegovini.

„Lovrenović je stalno i u svemu uspijevao biti u manjini. On je u manjini kao Bosanac, kao Hrvat, kao učenik, kao student, u manjini je i kao sin i u iskustvu šta znači biti sin i ocu i majci, u manjini je i kao otac i kao buntovnik: buni se drugačije, sa drugačijim razumijevanjem. Apsolutno je u manjini kao suprug, u načinu na koji razmišlja u toj relaciji, u manjini je i kao izbjeglica u vlastitom društvu, u manjini je i u drugim sredinama. U manjini je bio i kao katolik i kao sumnjičavi katolik i kao mislilac Bosne i Hercegovine. Možda zato, jer je tako pametan“, rekla je, između ostalog, u svome obraćanju Vesna Pusić.

U ravni sa 'Filosofijom palanke'

Papić je konstatovao da je Lovrenovićeva knjiga „u ravni sa Filosofijom palanke Radomira Konstantinovića“.

On je naglasio da se najveća vrijednost Lovrenovićeve knjige krije u raskrinkavanju „mimikrije građanskog uređenja“.

„Neću pomenuti ruskog revolucionara koji je rekao da kad ruskog komunistu zagrebete, naći ćete ruskog nacionalistu. Jako se bojim da kad u nas zagrebete ispod kože civilnog društva nailazite tri puta po jednog nacionalistu“, rekao je Papić.

Sinteza Lovrenovićevog rada

Istu ovu vrijednost Lovrenovićeve knjige podvukao je i Enver Kazaz: „Ivan Lovrenović je odbacio metafizičku Bosnu, običajnu Bosnu, Bosnu kao metafizičku činjenicu, ujedno sa osmanofilstvom, koje je proizvelo multikonfesionalnu, ali ne i multikulturnu Bosnu.“

„Treba se lišiti mentalnih zamki, koje je donijela neodgovorna društvena znanost i neodgovorna humanistika. Dvadeset i jedna teza o Bosni su sinteza svega što je Lovrenović napisao. Dayton je donio mir i zaustavio rat, ali je rat učinio nezavršenim, jer svjedočimo nastavku rata političkim sredstvima“, poentirao je Kazaz.

Na kraju su se okupljenima obratili i autori, Jergović i Lovrenović. Jergović je podsjetio na traume etničkog čišćenja koje su i danas prisutne u velikom dijelu nekada multietničke i multikonfesionalne istočne Evrope, pogotovo kada su u pitanju Poljska, Češka, Litvanija...

Lovrenović se zahvalio promotorima svoje knjige, posebno izdavaču Slavku Goldsteinu. Rekao je da je u bivšoj Jugoslaviji postojalo štošta dobro i loše, ali da je izdavaštvo te države, za razliku od današnjeg, bilo kulturna institucija. Jednu od glavnih uloga u toj civilizacijskoj instituciji, imao je, po Lovrenovićevim riječima Goldstein.

Radiosarajevo.ba