FOTO: Jedan od najljepših sarajevskih stogodišnjaka danas slavi rođendan

Poštanskom vezom preko Bosne, vezu sa Turskom održavale su susjedne države Austrija i Francuska. U tom cilju u Sarajevu je uspostavljena tzv. Francuska pošta.

Neki dokumenti tvrde da je ta Sarajevska pošta imala i svoj žig na kojem je pisalo Bosna Sarai. Pismo sa ovakvim žigom otpemljeno je 1813. godine iz Sarajeva za Lion.

Sve do kraja vladavine Osmanlija, privatnu poštu, prepiske i trgovačku poštu raznosili su trgovci - kiridžije.

Drugom polovinom XIX vijeka, u Sarajevu je osnovana privatna pošta austrijskog konzula, tzv. Konzulova pošta. 

Neposredno nakon zauzimanja Sarajeva, već 1878/79. godine, formirane su ratne, odnosno vojne pošte, sa svojim centralama i ekspoziturama, odnosno etapnim poštanskim stanicama. Na taj način uspostavljena je redovna poštanska veza sa svim dijelovima Monarhije.

Početkom septembra 1878. godine, objavljena je vijest o otvaranju telegrafskih stanica u Derventi, Doboju, Maglaju, Banjoj Luci, Sarajevu i Travniku. Nešto kasnije i u Zenici i Busovači, da bi, već u oktobru, s neograničenom dnevnom i noćnom službom, telegrafske stanice bile formirane u Brčkom, Jajcu, Livnu, Prijedoru, Tuzli, Zvorniku, Bihaću, Goraždu, Mostaru, Trebinju itd.

Do 1914. godine, vojnih poštanskih stanica bilo je 118. Od 1879-1918. proširena je mreža pošta sa stotinu novih poštanskih stanica. Za vrijeme austrougarske uprave, ukupno je otvoreno 150 poštanskih stanica.

Početkom 1911. godine, u nizu brojnih arhitektonskih remek-dijela, ugledni austrougarski arhitekta Josip Vancaš, projektira veleljepno zdanje Glavne pošte u Sarajevu, koja je svečano, baš na današnji dan, otvorena 18. maja 1913. godine. 

Naglasak pročelja i osovine objekta, gradacija volumena i drugi elementi podsjećaju na poštansku štedionicu (Postsparkasse) Otta Wagnera u Beču. Naročito u interijeru, Vancaš podliježe dekorativnom shvaćanju novih arhitektonskih kretanja koje je dominantno u razvoju sarajevske secesije. Centralni prostor šalter sale je pokriven rešetkastom željeznom konstrukcijom sa staklenim pokrovom. Cilj je bio prirodno osvjetljenje prostora.

Historija Glavne pošte vezana je za posjetu prijestolonasljednika Franca Ferdinanda, koji je ubijen godinu dana nakon što ju je posjetio.

Prije Drugog svjetskog rata bilo je 188 poštanskih ureda telegrafa i telefona u BiH. U posljednjoj deceniji prije Drugog svetskog rata posebno je razvijena telefonska mreža. Skromni počeci uvođenja automatske telefonske centrale zabilježeni su u Sarajevu, Ilidži i Trebinju.

Uvođenjem Banovine u Jugoslaviju, BiH je podjeljena u tri zone. Administrativna podjela države praćena je odgovarajućom teritorijalnom podjelom poštanskih ureda sa Glavnim administrativnim uredima. Na taj način, uredi u BiH bili su podređeni pošti, telegrafu i telefonu u gradovima Sarajevu, Splitu, Cetinju i Zagrebu.

Nakon Drugog svjetskog rata direkcija PTT-a u BiH funkcionirala je u okviru Zajednice jugoslovenskog PTT-a (JPTT).

Razvojnom politikom, praćenjem svjetskih trendova, uz direktno članstvo u Svjetskom poštanskom savezu (BiH primljena 1892. godine i ponovo 1993. godine), i pored potpunog uništenja telekomunikacionih kapaciteta i prekida telefonskog prometa tokom 1992. godine, PTT BiH je, stvarajući optimalne radne uslove, te stimulirajući sve vidove poslovnih usavršavanja, osigurao čvrste preduslove da se odgovori izazovima današnjice i spremno dočeka budućnost. Objekt je u potpunosti izgorio 2. maja 1992. godine. Adaptaciju i rekonstrukciju radio je Ferhad Mulabegović do 2001. godine.

S obzirom na različitost djelatnosti, 20. decembra 2001. godine donosi se odluka o podjeli PTT-a BiH na dva preduzeća – BH Poštu i BH Telecom.

Od tog datuma BH Pošta Sarajevo posluje samostalno, nastavljajući tradiciju i razvojni kontinuitet poštanske djelatnosti na području BiH.