Koncert Sarajevskog gradskog orkestra: Mladi sviraju, a ko ih sluša?

Nastao sa idejom da se mladi sarajevski koncertni umjetnici i profesionalci iz podoblasti muzičke branše osposobljavaju za dalje djelovanje u svojim profesijama, Sarajevski gradski orkestar koji djeluje od 2019. godine pokazao je respektabilnu agilnost u svom dosadašnjem radu.

Piše: Senka Hodžić, muzička urednica u odjelu Muzičke produkcije BHRT-a, muzikologinja i muzička spisateljica

Na koncertu održanom 12. septembra, pred ne tako brojnom publikom, u sali Doma Oružanih snaga BiH pod vodstvom mladog dirigenta Fuada Šetića, orkestar je pripremio program baziran na repertoaru 20. stoljeća komponovanom ili prearanžiranom za gudački orkestar, a sastavljen od djela Jasušija Akutagave (1925-1989), Jiržija Laburde (1931) i Dmitrija Šostakoviča (1906-1975). Kao solistica na harmonici te večeri nastupila je profesorica na Muzičkoj akademiji u Sarajevu i koncertna umjetnica Belma Šarančić.

Koncertni program je započeo Akutagavinim Triptihom za gudački orkestar komponovanim 1953. godine, koje je nastalo kao neposredan plod inspiracije djelom Tryptique Alexandrea Tansmana. Gudački orkestar je prvom koncertnom tačkom postavio temelje ozbiljne izvedbe, a oslanjajući se na Šetićevo dosta sigurno vodstvo kroz sva tri stava, ne plašeći se dinamičkih kontrasta. Izvedba je bila jednako sigurna i u energičnom i odlučnom prvom, elegičnom drugom i furioznom trećem stavu koncerta. Središnji dio koncerta bio je rezervisan za Koncert za harmoniku i gudače Jiržija Laburde komponovan 1988. godine gdje je uz orkestar nastupila akordeonistica Šarančić.

Laburdin Koncert je djelo neobične ljepote i elegancije koje spoj harmonike i gudačkog orkestra donosi ne kao muzički eksperiment, već kao logičnu zvučnu simbiozu. Kompaktnost, sinergija i ekspresivnost mogu se izdvojiti kao tri glavne karakteristike izvedbe Šarančić i gudačkog orkestra pod Šetićevim dirigovanjem. Za kraj koncerta, Šetić i Sarajevski gradski orkestar pripremili su dobro poznatu Kamernu simfoniju op. 110a u c mollu Dmitrija Šostakoviča u aranžmanu Rudolfa Baršaja gdje su pokazali tehničku čvrstinu i izražajnost kao temeljne karakteristike koje bi dobra izvedba ovog djela zahtijevala od jednog orkestra. Za bis su Šetić i članovi Sarajevskog gradskog orkestra pripremili Kapričo Dragana Šuplevskog.

Uzevši u obzir sastav orkestra koji čine mahom mladi muzičari, studenti i alumni Muzičke akademije, te članovi Sarajevske filharmonije, ozbiljan pristup muziciranju, energiju i sve izraženiji zdrav dirigentski autoritet koji u svojoj nadolazećoj karijeri postepeno gradi Fuad Šetić, te repertoar prijemčivog neoklasicističkog usmjerenja čije su dvije trećine sačinjavala djela koja nikada prije nisu orkestarski izvedena u BiH, koncert Sarajevskog gradskog orkestra možemo smatrati uspjelim. Samo postojanje, ali i muziciranje na solidnom nivou ovog orkestra nagovještaj je sve izraženije potrebe mlade generacije umjetnika da hrabro prave svoje mjesto na kulturnoj sceni naše sredine, a ne čekaju da im ono bude dodijeljeno. U današnjem vremenu, taj se stav pokazuje kao jedini ispravan put i način da se, osim vlastite karijere, sadržajno obogati kulturni kalendar svoje sredine.

No, bolna tačka koncerta, ali i mnogih drugih događaja ovog tipa, bila je poluispunjena sala Doma OS BiH. Iako su organizatori uradili jedan dio posla, ovaj koncert je zasluživao mnogo više slušalaca. Stoga je najpametniji pristup u ovom slučaju ne očekivati "standardnu" koncertnu publiku (ako takva kritična masa uopće postoji), već promotivnim aktivnostima na društvenim mrežama, medijima, u školama i drugim obrazovnim institucijama nalaziti načine za obrazovanje novih naraštaja slušalaca koji će, pored kolega iz struke, u znatno većem broju ispunjavati gledališta koncertnih događaja u organizaciji Sarajevskog gradskog orkestra.