Jeste li se ikada pitali: Znate li šta je ciklona, a šta anticiklona?

Cijelo vrijeme na radiju, televiziji slušate, a na portalima čitate o cikloni i antickloni. A mnogi od vas se i pitaju što to tačno znači.

Ukratko, područja niskog pritiska vazduha nazivaju se ciklonama. U ciklonama, vazduh na sjevernoj hemisferi kreće se obrnuto od smjera kazaljke na satu. Ciklona donosi nestabilno, promjenjivo i kišovito vrijeme.

Područja visokog pritiska vazduha nazivaju se anticiklonama. U anticiklonama vazduh na sjevernoj hemisferi kreće se u smjeru kazaljke na satu. Anticiklona donosi stabilno i vedro vrijeme.

Objašnjenje dolazi iz Hrvatske enciklopedije leksikografskog zavoda Miroslav Krleža.

Ciklona 

Ciklona (engl. cyclone, prema grč. ϰύϰλος: krug), područje atmosfere u kojem je pritisak relativno snižen, vazduh vrtložno struji ponekad i kroz cijelu troposferu, u izvantropskim geografskim širinama može biti promjera od 500 do više hiljada kilometara.

Na sinoptičkim kartama područje ciklone ograničeno je s više zatvorenih izobara; vjetrovi u cikloni pušu na sjevernoj hemisferi Zemlje u smjeru suprotnom od gibanja kazaljke na satu, a na južnoj hemisferi u smjeru gibanja kazaljke na satu (ciklonalna cirkulacija). Zbog toga što je strujanje vazduha u cikloni redovito povezano s minimumom u razdiobi pritiska na morskoj razini (barometarski ili barički minimum), katkada se područje sniženog pritiska vazduha naziva i depresija.

Uzduž crte gdje se dodiruju hladniji vazduh iz polarnih predjela i topli vazduh iz geografskih širina bližih ekvatoru, kao i ondje gdje postoje dovoljno izražene temperaturne razlike (polarna fronta), može nastati poremećaj koji se očituje prodorom hladne vazdušne mase u jednom a toplije u suprotnom smjeru, pa frontalna linija poprima izgled malog vala.

Ako u atmosferi postoje povoljni uslovi, mali val na fronti s vremenom se povećava, granice ipak različitih vazdušnih masa, koje prodiru prema jugu odnosno sjeveru, poprimaju značajke atmosferskih fronta, na kojima se vazduh uzdiže, pritom se vodena para kondenzira i nastaju oblaci iz kojih padaju oborine. Taj je proces popraćen padom pritiska na širem području, a središte najnižeg područja pritiska vazduha ciklone je na vrhu područja toplog vazduha (tzv. topli sektor ciklone), koji je omeđen toplom i hladnom frontom. Taj stadij razvoja ciklone se naziva mladom ciklonom.

U daljnjem razvoju ciklone hladni se vazduh općenito brže giba od toploga, pa hladna fronta sustiže toplu i topli sektor postupno nestaje, a pri tlu postoji samo hladniji vazduh. Taj stadij razvoja ciklone se naziva okluzija, a fronta nastala spajanjem tople i hladne fronte okludirana fronta. Pritisak vazduha počinje posvuda rasti pa se kaže da se ciklona popunjava, a njezino kretanje sve više usporava i na kraju ciklona iščezne. Ciklone obično traju pet do sedam dana, ali mogu trajati i duže. Na atmosferskim frontama koje se pomiču zajedno s ciklonom pojavljuju se sve značajne vremenske promjene: mijenja se naoblaka, vjetar, pritisak i temperatura vazduha, padaju oborine i pojavljuju grmljavine.

Najizrazitiji je razvoj ciklone nad okeanima umjerenih širina: nad kopnom se zbog uticaja reljefa ne mogu očitovati pojedine faze razvoja ciklone. Akcijski centri su područja osobito pogodna za nastanak ciklona. Ciklone se najčešće kreću od zapada prema istoku brzinom od 30 do 40 km/h, no brzine im mogu katkada biti i mnogo veće, osobito u prvoj fazi razvoja (80 do 100 km/h). Ciklone su važne za mehanizam opće cirkulacije atmosfere, jer se s pomoću njih obavlja razmjena vazdušnih masa u umjerenom pojasu između viših i nižih geografskih širina, pa se smatraju jednim od glavnih klimatskih karakteristika umjerenoga pojasa.

Anticiklona

Područje atmosfere u kojem je atmosferski pritisak veći nego u okolini i vazduh vrtložno struji. Ako se na sinoptičkoj karti raspored pritiska vazduha na nekoj visini prikaže s pomoću izobara, tj. linija jednakoga pritiska vazduha, tada se anticiklona prikazuje zatvorenim kružnim ili eliptičnim izobarama u kojima se nalazi maksimum pritiska vazduha (barometarski maksimum). U anticikloni na sjevernoj Zemljinoj polutki vazduh struji u smjeru gibanja kazaljke na satu, na južnoj polutki u obrnutom smjeru i udaljuje se od središta prema rubovima anticiklone.

Zbog toga se u visinama vazduh spušta pa u anticiklonalnim područjima pretežno prevladava lijepo i stabilno, najčešće suho vrijeme s malo oblaka. Osobito zimi, međutim, u donjim slojevima vazduha se u anticikloni pojavljuju niski oblaci ili magla, a često se događa temperaturna inverzija, tj. gorja u unutrašnjosti imaju sunčano i toplije vrijeme nego nizine. Sibirska anticiklona zimi donosi hladno, vedro i suho vrijeme, moru buru, a azorska anticiklona ljeti donosi postojano, toplo i suho vrijeme, piše Slobodna Dalmacija.