Evropsku uniju uništava finansijska aristokratija

Piše: Stefan Steinberg (WSWS)

Posljednji sastanak ministara finansija EU održan na početku ove sedmice još je jednom potvrdio potpunu pokornost evropskih političkih struktura evropskim i internacionalnim bankarskim i finansijskim kartelima.

Britanski ekonomist Phillipe Legrain je nedavno komentirao odnos između evropskih vlada i finansijskih tržišta: „Kako stvari stoje, vlade zemalja EU su odlučile da vlasnici bankarskih obveznica moraju biti zaštićeni po svaku cijenu, čak i ako to dovodi do ozbiljne krize državne solventnosti.“

Sa skijanja na uništavanje Portugala

Uvjereni da imaju potpunu podršku evropskih ministarstava finansija, moguli finansijskog svijeta nastavljaju sa svojim destruktivnim radom sa nezamislivom žustrinom.

Jedan od uvodnika u njemačkom Süddeutsche Zeitungu s početka godine opisuje aktivnosti moderne generacije finansijskih špekulanata:

„Odmah nakon povratka sa dvosedmičnog skijanja, finansijski dileri i menadžeri su nastavili sa svojim špekulacijama protiv enormno zaduženih evropskih država. Njihova prva novogodišnja žrtva je Portugal...“

Uvodnik podsjeća na „davno utvrđeni ritual“ špekulanata, koji se na berzama klade protiv valuta i dionica zaduženih država kako bi one bile prisiljene ući pod finansijski kišobran EU. Grčka i Irska su prošle godine pale kao prve žrtve ove finansijske opresije, dok su Portugal, Španija i Italija predviđene da budu raskrsnice špekulacija u prvoj polovini 2011.

Nastavak špekulacija po svaku cijenu

Jedna po jedna, ove su države bile prisiljene da uzmu zajmove za uništavajućim kamatama o EU i MMF-a. Primarna funkcija ovih multimilijardskih zajmova (110 milijardi eura Grčkoj i 90 milijardi eura Irskoj) jeste obnova valutnih zaliha u evropskim bankama, u kojima se milioni „loših kredita“ nastalih kao posljedica kriminalnih investicijskih praksi u posljednje dvije decenije.

Kompletan proces državnog spašavanja banaka, kombiniran sa kamatama od nula posto za špekulante kojima su potrebna sredstva iz fondova, stvorila je nove mogućnosti za kreiranje superprofita.

Prema posljednjim podacima Deutche Bank je preuzela mjesto američkog JP Morgana kao banka broj jedan u Evropi kada je riječ o takvoj vrsti transakcija.

Više od jedne trećine evropskih prihoda Deutsche Bank (radi se o najvećoj banci u Njemačkoj) proizašlo je iz trgovine korporacijskim i vladinim dionicama.

Profit banaka veći nego ikada

Vrh liste među vodećih 10 finansijskih grupa prodavača dugova evropskih vlada u 2010 je Barclays Capital, investicijska ispostava Barclays Bank (Deutsche Bank je na drugom mjestu).

Ohrabren uspjehom svojih operacija u Evropi, izvršni direktor Barclaysa, Bob Diamond, bezobzirno je branio kulturu bonusa i profita svoje banke. Tako je prije nepunih dana pred Komitetom za selekciju Britanskog trezora izrekao da bi za bankare „period kajanja i izvinjavanja trebao biti završen“.

Ustvari, nije bilo ni najmanjeg znaka žaljenja od strane finansijske aristokratije zbog njihove uloge u dovođenje svijeta na rub katastrofe. Nakon kratkog opadanja krajem 2008. i početkom 2009., ponovo dolazi do astronomskog rasta plata i bonusa vodećih finansijkih mešetara.

Samo će godišnja plata Boba Diamonda za ovu godinu doseći 85 miliona funti – nesumnjivo kneževska suma, ali ništavna u usporedbi sa jednom milijardom funti godišnjih prihoda za 25 vodećih menadžera 2009. godine. Navedena suma prevazilazi prethodnu rekordnu sumu isplaćenu vodećim menadžerima fondova 2007, koji je prethodio krahu Wall Sreeta i globalnoj finansijskoj krizi 2008.

Vodeći u zgrtanju bankarskih bonusa je Goldman Sachs, koji je početkom sedmice obznanio da je prošle godine za plate i  bonuse isplatio ukupno 15,4 milijardi dolara, što je za 3,5 posto više od prošlogodišnje sume.

Ispaštaju najsiromašniji i srednja klasa

Ova novčarska elita, koja grabi rekordne profite i bonuse na obe strane Atlantika je uporna u nmjeri da dobit od svojih divljih spekulativnih poduhvata ostvaruje na račun svjetske radničke populacije. U Evropi se ovaj poduhvat sastoji od sistematske destrukcije države blagostanja, kao rezultata decenijske borbe radničke klase.

U više evropskih država su strogi programi propisani od strane EU i IMF-a srezali plate državnih i javnih službenika  između 5 i 15 posto. Nije dovoljno, vrište tržišta! Finansijska štampa već izlazi u javnost sa prijedlozima da smanjenja iznose i 30 posto. U isto vrijeme, radnici se susreću sa rapidnim smanjenjem plata, rastućim izdacima za sonovne životne potrebe, dok vlade usvajaju povećanja poreza na potrošnju kao što je PDV.

U jednoj državi za drugom, sistemi socijalne zaštite bivaju demontirani, a fondovi zdravstvene zaštite opustošeni. Poput eha finansijkih tržišta, njemačka savezna kancelarka je prošle sedmice pozvala na promjenu mirovinskih zakona u cijeloj Evropi, kojom bi se pravo odlaska u mirovinu stjecalo tek sa 67 godina.

Taktika "udari i spali"

Taktika „udari i spali“, koju savjetuju vodeće finasijske elite, a uvode popustljive vlade širom Evrope dovode do rapidnog siromašenja radnika i srednje klase. Njihova taktika zasnovana na pohlepi i lakomosti uvodi novi eksplozivni element u svjetsku politiku.

Nedavni protest i narodni ustanak u Tunisu, kojim je u samo nekoliko nekoliko dana srušen omraženi diktator, predstavljaju moćan odgovor širokog sloja radničke populacije na urušavanje životnih standarda širom svijeta. Lekcija koju sada učimo u Evropi jeste da se nimalo povjerenja ne može dati strankama ili sindikatima, koji su nekada tvrdili da brane radničku klasu, ili njihovim saveznicima iz srednje kasle koji zauzimaju lijevo krilo političkog spektra.

Ustvari su „socijalsitičke“ i socijaldemokratske stranke zajedno sa sebi podređenim sindikatima grupacija koja je bila najaktivnija u implementiranju strogih odredbi u interesu banaka u Grčkoj, Portugalu i Španiji. U interesu odvlačenja pažnje od uloge banaka i sopstvene povezanosti sa finansijskom aristokratijom, ove vlade potiču najopasnije oblike nacionalizma i šovinizma.

Samo nezavisna intervencija radničke klase može spriječiti katastrofu cijelog čovječanstva koja će proizaći iz aktivnosti ove internacionalne mafije i njezinih manipulacija vladama i sindikatima. To znači borbu za socijalizaciju banaka i podređivanje svih glavnih internacionalnih institucija superviziji i demokratskoj kontroli većine.