Dvadeset godina od spaljivanja živih ljudi

Prošlo je tačno dvadeset godina, otkako su srpske paravojne formacije, predvođene Milanom i Sredojem Lukićem, u Višegradu, u Pionirskoj ulici, u jednoj kući spalile 59 žena, staraca i djece bošnjačke nacionalnosti.

Danas (14. juna) su se na mjestu ovog užasnog zločina okupili članovi porodica žrtava, te drugi, koji su obilježili godišnjicu stradanja naših sugrađana.

Posmrtni ostaci spaljenih ljudi nikada nisu pronađeni, a Milan i Sredoje Lukić u Haagu čekaju potvrdu prvostepene presude po kojoj su osuđeni na doživotnu robiju, odnosno 30 godina zatvora.

Isti zlikovci odgovorni su i za drugi, identičan zločin, počinjen trinaest dana kasnije, 27. juna, u naselju Bikavac. U kući na Bikavcu također je spaljeno preko 60 civila, a preživjela je, čudom, Zehra Turjačanin, koja je kasnije svjedočila.

Istaknuto mjesto u istoriji nehumanosti

Bikavac i Pionirska ulica dva su od nekih najgnusnijih ratnih zločina počinjenih u Bosni i Hercegovini. U Višegradu je 1992. godine ubijeno oko 3.000 bošnjačkih civila.

“U isuviše dugoj, tužnoj i nesrećnoj istoriji čovjekove nehumanosti prema drugom čovjeku, paljenje kuća u Pionirskoj ulici i na Bikavcu mora zauzeti istaknuto mjesto. Na kraju dvadesetog vijeka, vijeka obilježenog ratom i krvoprolićem ogromnih razmjera, ti užasni događaji izdvajaju se po izopačenosti napada vatrom, po očiglednom predumišljaju i proračunatosti koja ih karakteriše, po čistoj bezobzirnosti i surovosti kojom su okupili, zatvorili i zaključali žrtve u te dvije kuće, i time ih ostavili na milost i nemilost paklu koji je uslijedio, te po stepenu boli i patnje koja je nanesena žrtvama dok su žive gorile”, stoji u presudi Lukićima.