Julia Holter, Hanne Hukkelberg

U prvom dijelu večerašnjeg izdanja emisije 50minuta (emituje se svake srijede u 22h, reprizno petkom u istom terminu) autorica koja ima vrlo delikatan i promišljen pristup muzici. Može se kazati da je ono što radi komunikacija popa i elemenata ozbiljnije muzike, obzirom na to kakvim se zvučnim sastojcima služi i na koji način ih tretira u svojoj kreaciji.

Ona se zove Julia Holter, i pravo je malo otkriće – vjerovatno jedno od rijetkih među mnogima koji pristižu iz svojih home made studija iz spavaće sobe.

Julia Holter ima dva studijska izdanja do sada. Drugo, novo, izašlo je početkom mjeseca marta ove godine. Oslovljeno je sa Ekstasis.

Inače, Julia živi i radi u Los Angelesu, gdje je studirala muziku na Kalifornijskom Institutu za umjetnosti. Njeno znanje, talenat i muzički background u porodici – njen otac je, naime, gitarist – omogućili su zasigurno Juliji jednu širu perspektivu iz koje ona promatra svijet zvuka. Tako su njeni radovi ispunjeni, čini se, beskonačnošću i najsitnijih soničnih detalja, fragmenata koje ona pažljivo slaže u jednu lijepu cjelinu.

Godine 2011 Julia Holter je objavila svoj debi album, koji se zvao Tragedy. Nije to bila tragedija u nekome negativnom smislu, ali jeste bilo izdanje inspirirano pisanjem koje jeste tragedija po svome žanrovskom određenju. Duh i riječi Euripidove drame provlačili su se kroz Julijinu Tragediju, a njihov se eho djelomično čuje i na novom izdanju Ekstasis. I ovaj put lirikom Julia Holter spaja sadašnjost sa nekim prošlim ali klasičnim vrijednostima. Sada to nije grčka drama, ali jesu citati Virginie Woolf ili Frank O'Hare, koje kombinira sa vlastitim tekstovima.

U cjelini, Ekstasis je album koji je jednostavno pametan, i mali je misaoni i emocionalni mikrokosmos jedne umjetnice koja komunicira u prvom redu muzikom, ali i riječju.

U drugom dijelu 50minuta ulazimo u jedan svijet koji je u odnosu na mističnost prethodnog, pomalo mračan. Autorica koju slušamo ima takođe veoma specifičnu viziju, kada je u pitanju muzika, ali i tekstovi koji je prate.

Ona se zove Hanne Hukkelberg, a njen novi album oslovljen je sa Featherbrain.

Hanne je norveška umjetnica koja, kao i Julia Holter, takođe ima formalno muzičko obrazovanje, koje je stekla na akademiji u Oslu, ali i neformalni muzički background koji se sastojao od slušanja bednova kao što su Sonic Youth, Cocteau Twins, Pixies, Einsturzende Neubauten ili PJ Harvey. No, mnogo ranije se ona počela baviti muzikom. Pjevušila je i svirala već sa tri godine, a u mladosti bila ozbiljana vokal u okviru jazz, free jazz ili rock žanra. U srednjoj je školi pjevala u jednom doom metal bendu, a potom, eto, završila i muzičku akademiju. Debi album naslova Little Things izdala je 2004 godine, i već tada se počela koristiti mnogim različitim zvukovima, među kojima su česti bili onih terenskih snimaka, poput zvuka bicikla, vinske čaše, kiše itd.

Od 2004 godine je Hanne izdala studijske albume   Rykestraße 68 (2006), Blood from a Stone (2009), te konačno Featherbrain 2012.

AlbumFeatherbrain donosi bajkoviti svijet eksperimentalnog zvuka, često kombiniran sa sirovijim gitarskim dionicama koje kao da zvuče iz najboljeg vremena PJ Harvey.