5OMINUTA: Nils Frahm - Victoria OST

Večerašnja emisija 50minuta (emitira se srijedom u 22 sata) donosi muziku jednoga filma, na ovogodišnjem Berlinaleu dobitnika Srebrnog medvjeda za izvanredan umjetnički doprinos kinematografiji.

Victoria, filmsko ostvarenje njemačkog glumca i reditelja Sebastiana Schippera, prati istoimenu glavnu junakinju španjolskih korijena i nove, berlinske adrese, nekoć potencijalnu pijanisticu, a sada radnicu u cafeu. 

U samo jednoj noći, zabilježenoj kamerom u također jednome, neprekinutom takeu, otkriva se ljubavna i dramska priča nekolicine protagonista, povezanih filmskim narativom i determiniranih njegovim epilogom. Ipak, u spontanosti naglašeni intenzitet odnosa i događaja u toj jednoj, Victorijinoj noći, kao da doslovno ne slijedi soundtrack filma, pretežito miran i kontemplativan, u maniru i drugih radova njemačkog pijaniste i kompozitora Nilsa Frahma. Frahm je svojim muzičkim prizorima ispratio Victoriu i njene junake na sebi svojstven način, prigodno ozvučivši svije(s)t njihovih nutarnjih drama, i gotovo onostranosti noćnih fantazija i tišine.

Nils Frahm je objavio do danas više studijskih izdanja, a od 2008. godine vodi i vlastiti studio u kojem surađuje s umjetnicima sličnih muzičkih interesiranja. 

Nakon albuma Streichelfisch (2005, AtelierMusik), Electric Piano (2008, AtelierMusik), My First EP (2008, AtelierMusik), Wintermusik (2009, Erased Tapes, EP), The Bells (2009, Kning Disk, LP), Unter/Über (2010, Erased Tapes, EP), Felt (2011, Erased Tapes), Juno (2011, Erased Tapes, EP), i Screws (2012, Erased Tapes), Nils Frahm je 2013. godine predstavio na izdanju Spaces osamdeset minuta živih izvedbi svojih kompozicija, zbirku raspoloženja i ugođaja koji objedinjuju znanje, kompozitorsko umijeće i emociju, kroz iskustva klasične muzičke tradicije i savremenih izraza i tehnika. Ovim, ali i novim, izdanjem Solo iz aprila 2015, Frahm je ponudio u modernom svijetu deformiranom potisnutom emocijom muziku koja komunicira vlastitim jezikom, s neobično lijepim sentimentom što ističe njenu humanu dimenziju. To je i muzika koja odbija biti samo sredstvo koncepta, kroz jedan minimalistički pristup otjelovljujući i samu sebe, uvijek dosljedna umjetničkoj viziji njena autora.