50MINUTA: Arc Iris, The Melodic

Večerašnja emisija 50minuta (emituje se svake srijede i reprizno petkom od 22h) prezentira neka od recentnih izdanja male ali značajne neovisne etikete, ANTI- records.

U prvom dijelu emisije slušamo aktuelni rad umjetnice koja je po strani ostavila istraživačke aktivnosti u NASA-i zarad muzike. Multiinstrumentalistkinja, kompozitorica i vokalistica Jocie Adams, poznatija u muzičkom svijetu kao nekadašnja članica indie folk sastava The Low Anthem, naumila je posvetiti se muzici, ali u stvaralačkom smislu potpuno samostalno, donoseći šarmantne fuzije raznih žanrova i stilova. Njen eklektični rad poigrava se sa elementima tradicija jazza, klasične muzike, cabareta i američkog folka. Iako formalno obrazovana u oblasti kompozicije, Jocie se u svome nevelikom opusu referira na mnoge autore izvan akademskog poimanja umjetničke muzike, poručujući nam da poštuje muziku Led Zeppelin, Joni Mitchell i Miles Davisa, koliko i Chopina. Sposobnost slušanja i prihvaćanja različitosti čini Jocie Adams iznimnom, jer njena muzika poziva na otkrivanje novoga i širenje prostora poznatog.

Adams se u svome solo radu predstavlja pseudonimom Arc Iris, i okuplja oko sebe nemali ansambl koji čine Zach Tenorio-Miller (klavir), Mike Irwin (truba), Robin Ryczek (violončelo), Ray Belli (bubnjevi) Max Johnson (kontrabas), i Charlie Rose (banjo i trombon). Inspirirani već pomenutom raznolikošću i muzičkim prostranstvima, sastav neustrašivo istražuje i spaja mnoge zvučne izraze, kontemplirajući precizno i nad detaljima, te tako povezujući, u još jednoj fuziji, igru sa disciplinom. Zato je projekat Jocie Adams poseban, a njen prvi samostalni album, istoga naslova Arc Iris, privlačan i šarolik koliko i ideja koju potvrđuje.

Drugi dio emisije pozabavit će se još jednim projektom čiji zvuk podržava kuća ANTI- records.

Sastav The Melodic još su jedno samozatajno, ali neobično ekscentrično čedo ANTI- etikete, koja pažljivo bira one kojima će pružiti potporu. Takvih, na koncu, nije veliki broj, ali po principu ''manje je više'' sadržaj ovdje poništava količinu. Mladi Britanci The Melodic tipski su uzorak ovog principa, sa svojim debi izdanjem čiji se koncept razvija između elemenata određenih lokalnih tradicija, klasičnih i velikih instrumentarija i žanrova popularne muzike. Neki su kritičari opisali rad The Melodic kao onaj koji istovremeno izaziva i radost i tugu, usljed bogatstva i, očigledno, vješte primjene raznolikosti muzičkih utjecaja. The Melodic, naime, vole naslijeđe karipskog jazza i Afropopa, sjećaju se čileanskog umjetnika i aktiviste Victor Jare, ali ističu i činjenicu da su Britpop i rock takođe njihova opredjeljenja. U cijeloj ovoj zbrci izričaja, muzika The Melodic je zaista melodična – prožeta nekim neobično lijepim i ugodnim sentimentom koji zaista potiče suprotstavljene emocije.

Debi album The Melodic zove se Effra Parade, i prezentira sastav sa svojih 11 numera. Iako u svojoj standardnoj, popularnoj formi, one su pojedinačno sve fini primjerci popularnog zvuka, proizvedeni sa nepopularno golemim instrumentarijem od 18 instrumenata, nastali u vremenskom periodu od nekoliko godina, i u samo jednoj, zvučno izoliranoj prostoriji nekog stana u Londonu.