Pogledajte Lukomir kroz sjajan prikaz Dine Džumhura

Na Facebook, Instagram i Viber mrežama Narodnog univerziteta Konjic i Facebook stranici Zavičajnog muzeja, od danas će biti dostupan Nacionalni spomenik "Kulturni krajolik-selo Lukomir", kroz crtež akademskog grafičara Dine Džumhura i uz kratki opis.

Lukomir je naseljeno mjesto u općini Konjic, Federacija Bosne i Hercegovine, BiH.

Ovo planinsko selo se nalazi na južnim obroncima Bjelašnice na 1495 metara nadmorske visine, što ga čini najvišim naseljenim mjestom Bosne i Hercegovine i jedinim preko 1300 m.

Na osnovu stećaka koji se nalaze u selu i koji potiču iz 14. i 15. stoljeća, vjeruje se da je selo bilo naseljeno i prije više stotina godina.

Lukomir je poput živog etno muzeja, u kojem se praktikuju običaji nomadskih plemena i živi tradicionalnim načinom života Dinarskih gorštaka.

Bitan je dio historijskog, kulturnog, arhitektonskog i ambijentalnog naslijeđa BiH, a stećci raštrkani oko sela govore da je ono bilo naseljeno još u 14. i 15. vijeku.

Stanovništvo Lukomira vodi porijeklo sa Podveležja, suhog platoa u Hercegovini.

Polunomadska plemena ovčara ljeti su se zbog nedostatka vode sa velikim stadima selila na bogate pašnjake Bjelašnice. Većina ih se trajno nastanila u kanjonu Rakitnice, a kasnije i na mjestu današnjeg Lukomira.

Gradeći sezonska naselja, koja su kasnije prerasla u selo, tu su se većinom naseljavali pripadnici plemena Čomor i Masleša, što su danas jedine porodice koje žive u Lukomiru

Prvo je postojalo samo selo Donji Lukomir, udaljeno oko 3 kilometra od današnjeg sela.

Početkom 20. vijeka Gornji Lukomir se spominje kao ljetno selo, mjesto gdje stanovnici Donjeg Lukomira dovode stoku na ispašu, da bi oko 1950. godine stanovništvo preselilo u Gornji Lukomir zbog bolje povezanosti sa ostatkom svijeta.

Selo je jedinstveno po kamenim kućama prekrivenim hrastovom, jelovom i bukovom šimlom. Kuće imaju četvrtastu osnovu sa ložištem u sredini, a na kamenim zidovima postavljeni su mali prozori.

Prilikom izgradnje domova stanovnici su se prilagodili posebnostima terena i surovoj planinskoj klimi.

U Lukomiru se već nekoliko godina živi sezonski.

Od maja do oktobra seljani se bave zemljoradnjom i stočarstvom, a zimi se spuštaju sa planine, jer se tada selu ne može pristupiti zbog višemetarskih nanosa snijega.

Od 50 kuća u selu 21 je ljeti naseljena, a za lijepog vremena na pašnjacima oko Lukomira pase i do 4.000 ovaca, koje se noću čuvaju u kamenim ogradama omeđenim torovima.

Danas je Lukomir top destinacija za seoski turizam.

U nekoliko ugostiteljskih objekata posjetioci mogu uživati u gostoprimstvu i tradicionalnim kulinarskim specijalitetima, a kao uspomenu na boravak u posljednjem bosanskom selu mogu kupiti i neku od rukotvorina vrijednih seljana.