Godišnjica smrti Zorana Bečića

Zoran Bečić, doajen bosanskohercegovačkog glumišta, rođen je 2. aprila 1939. godine u Čačku, a preminuo 29. marta 2006. godine u Sarajevu. Studirao je na beogradskoj  Akademiji za pozorište, radio, televiziju i film u klasi čuvenog Mate Miloševića i 1966. godine diplomirao glumu. Iste godine se preselio u Dubrovnik i ondje se, u teatarskom angažmanu, zadržao dvije godine. Iz tog perioda najradije se sjećao uloga u predstaviLjubavnici nepoznatog renesansnog autora, te Ljubaji Muriella Shisgala.

Nakon Dubrovnika dolazi u Sarajevo, gdje nastupa u tadašnjem Malom pozorištu (današnji Kamerni teatar 55) koje je bilo rodonačelnik pozorišne avangarde na Balkanu. U Sarajevu je debitovao u nezaboravnoj predstavi Radoslava Dorića Noć ubica, a zatim je u tri sezone odigrao čitav niz zapaženih uloga, od glavnih u predstavama Pljačka i Mračna komedija, sporednih u predstavama Usamljena gomila i Veleizdajnički proces, do naslovnih u predstavama Viktor ili djeca na vlasti i Idiot.

U Beograd se nakratko vraća 1971., ali se nakon dvije pozorišne sezone vraća u Sarajevo, ovaj put u Narodno pozorište, gdje ostvaruje zapažene uloge u predstavama Nora, Hrvatski Faust, Na Božijem putu, Omer-paša Latas, Roman o Londonu...

Istovremeno u Kamernom teatru 55. igra u predstavama Smrt trgovačkog putnika, Lijepa Vida, Divlje meso, Karamazovi, Nije čovjek ko ne umre, a za ostvarenje u predstaviNoć ubica dobija Zlatni lovorov vijenac Internacionalnog teatarskog festivala MESS.

Tokom opsade Sarajeva, Bečić je bio jedan od umjetnika koje rat nije spriječio u djelovanju. Nastavlja glumački angažman kroz Sarajevski Ratni Teatar SARTR, a iz tog vremena datira sudjelovanje u kultnoj predstavi Sklonište.

Kao reditelj, Zoran Bečić je debitovao remake-postavkom predstave Nije čovjek ko ne umre Velimira Stojanovića, a nakon toga režira i Memoare Mine Hauzen Safeta Plakala, te dvije predstave u Kamernom teatru 55: Suton Ive Vojnovića i Smrt i djevojka Ariela Dorfmana.

U sarajevskom Narodnom pozorištu je proveo posljednje glumačke dane, a ondje je obavljao  i funkciju direktora Drame.

Dida, kako su ga zvale kolege, glumac koji je ostavio neizbrisiv trag na bosanskohercegovački teatar, umro je iznenada na današnji dan, 29. marta 2006. Noć ranije proveo je na svom omiljenom mjestu, na pozornici, igrajući svoju posljednju predstavu, Legendu o Ali-paši.