S ove strane Drine | Dragan Banjac: Vaterpolista sa kokardom

Kako su Srbi u zabrinjavajućem procentu prihvatili četništvo uskoro ćemo se (misleći na građanski sloj)  brojati na prste obe ruke, kaže ovih dana bivši univerzitetski profesor N. P. reagujući na stupidnu najavu beogradskog gradonačelnika Aleksandra Šapića da četničkom koljaču Draži Mihailoviću treba postaviti spomenik u centru najveće srpske palanke.

Iako to, zapravo, ne govori Aleksandar Šapić nego Aleksandar Vučić, Vojislav Šešelj, Vuk Drašković a možda i „diplomac“, četnički vojvoda Tomislav Nikolić.

Piše: Dragan Banjac, za portal Radiosarajevo.ba

Trending

Anketa | Gdje ćete proslaviti Novu godinu?

Ali, reče Šapić. Šesnaestog septembra na sjednici Gradske skupštine ovaj neobrazovani i priprosti beogradski gradonačelnik najavio je podnošenje inicijative za izgradnju spomenika generalu Draži u centru grada.

„Mislim da on konačno treba da ima spomenik u Beogradu, na dostojanstvenom mestu, u centru gradu. Moj predlog će biti park Terazijska terasa, ispod Terazijske česme. Očekujem da dobijemo podršku opozicije demokratski orijentisane”, kazao je Šapić na konferenciji za novinare.

Četnik - početnik

Sa opozicijom će se lako usaglasiti. Jer, osim Pokreta slobodnih građana (Pavla Grbovića) i Građanskog demokratskog foruma (Zorana Vuletića) većina je pročetnička, proruska i prokineska, antievropska i antigrađanska.

To je i želja Aleksandra Vučića, Vojislava Šešelja, Vuka Draškovića, Tomislava Nikolića... i 85 posto građana Srbije, pola iz uvjerenja, a pola što – nema ništa protiv!

Potomak defektologa rodom sa Korduna (selo Blatuša kod Vrgin Mosta) i nastavnice iz Berana tu nije stao. Na istoj sjednici na kojoj niko nije pomenuo ni "K" od Kosova i Vučićeve izdaje tamošnjih preostalih Srba o kojima više brine Albin Kurti nego srpska vlada, Šapić je najavio formiranje komisija „za spomenike i nazive trgova i ulica“.

Četnik je kontao da je „izmeštanje grobnice Josipa Broza iz Muzeja Jugoslavije izuzetno važna stvar za srpski narod i budućnost ove zemlje“, dodajući da je istom narodu i istoj zemlji „važno i izmeštanje spomenika Moši Pijadi, Ivi Loli Ribaru, Đuri Đakoviću i Ivanu Milutinoviću sa Kalemegdanske tvrđave“, te dodao da je to mjesto „najveća naša kulturna baština”.

Zabranjeno preuzimanje teksta bez pismenog odobrenja Redakcije portala Radiosarajevo.ba!

Nije mu prvi put. Početkom aprila ove godine Šapić je obećao pokretanje inicijative „da jednom za svagda završimo sa tom Kućom cveća i da Josipa Broza vratimo tamo u Kumrovec odakle je došao, a da Kuća cveća bude mesto gdje će počivati najveći srpski velikani, da to bude muzej srpske istorije". Tada se nije sjetio koljača Draže!

Beograd ume da se pokaki na sebe. Taj, svima gore pobrojanima ljubljeni Koljač Draža već ima spomenik u Beogradu. Postavljen je 17. oktobra prošle godine. Pride i Muzej, u Bregalničkoj ulici na mjestu porodične kuće u kojoj je Mihailović živeo od 1931. godine do početka rata. Zanimljivo je, i veoma indikativno, da iza ovog stajala fantomska organizacija „Naša Drina“ i za nevjerovati – „boračke organizacije Srbije i Srpske“ a na čelu oba udruženja je poslanik SPS-a Ivice Dačića, izvesni Igor Braunović.

Svetkovina nije mogla da prođe bez „akademika, pesnika i književnika“ Matije Bećkovića koji je lamentirao nad Koljačevoj sudbini.

Značajnije reakcije su (očekivano) izostale a reagovala je časna Inicijativa mladih za ljudska prava koja u ovom činu vidala „poslednju fazu normalizacije četništva i četnika kao heroja i rodoljuba“.

Slovo o Koljaču

Što, rekoše „nije u skladu sa istorijskim činjenicama“. Valja spomenuti i jednu „ogradu“. Nakon otvaranja spomen sobe i spomenika Dragoljubu Mihailoviću Draži, koji je inicirao narodni poslanik sa liste Socijalističke partije Srbije, „distancirao se i ogradio“ niški odbor te stranke. Distancirao i ogradio!

Mogli smo da kovertiramo, prva podrška stigla je od Draškovićevog Srpskog pokreta obnove. SPO otkriva da je Mihailović „jedan od najodlikovanijih srpskih oficira za iskazane podvige i hrabrost u Balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu“ i da je Jugoslovenska vojska u otadžbini „brojnim bitkama pružila doprinos oslobođenju zemlje od nacizma i pobedi Saveznika u Drugom svetskom ratu”. Kakvo otkriće!

Oni se, rekoše u saopštenju, već 34 godine zalažu da se kao narod „dostojno odužimo velikoj istorijskoj ličnosti u evropskim okvirima“, jer je general Mihailović u maju 1941. godine postao „komandant prvog gerilskog, oslobodilačkog pokreta na tlu okupirane Evrope”.

Socijaldemokratska partija Srbije (Rasima Ljajića) saopštila je da neće podržati inicijativu gradonačelnika Šapića o podizanju spomenika Draži Mihailoviću u Beogradu, kao i slične inicijative koje imaju cilj prekrajanje istorije.

„Kao prvo, protiv smo revizije prošlosti, jer kao stranka leve orijentacije baštinimo antifašističku tradiciju... Naša odgovornost je da rešavamo aktuelne probleme, a da prošlost ostavimo istoričarima i naučnicima. Zato je neophodno da tražimo oblasti i polja koja su nam zajednička, a ne da otvaramo teme na koje očigledno različito gledamo“, istakla je Ljajićeva stranka, koja se, nema sumnje, nagutala mnogo dreka podržavajući srbijanski tron skoro dvije decenije.

Svoju zabrinutost zbog mogućeg podizanja spomenika četničkom vođi Draži Mihailoviću u centru Beograda izrazio je Demokratski savez Hrvata u Vojvodini jer bi to moglo negativno da se odrazi „na proces pomirenja Srba, Hrvata i Bošnjaka“.

Podsjećamo čitaoce da je Šapić nakon ustoličenja (sredinom jula 2022) u prvu posetu otišao – čak u Sokolac!

Valjda je to bilo po njegovoj meri.

Beograd ima pet „bratskih“ gradova: Coventry (još od 1957), Chicago, Krf, Ljubljana, Šangaj, a negde se spominje i Tel-Aviv. Ali, njegov gradonačelnik koji nije kadar da upravlja ni manjom mesnom zajednicom, ipak nije pohitao da poseti bilo koji od ovih gradova. Znao je Beograd da nešto pokloni Sarajevu, s kojim je pre pet godina parafirao sporazum o saradnji, i da primi poklon glavne b/h varoši, a onda mu je u posljednjem ratu preko svojih namesnika Radovana Karadžića i Ratka Mladića slao bombe i rušio ga.

Je li Šapić krenuo od Romanije gde je svojevremeno Vojislav Šešelj promovisao 18 četničkih vojvoda, među kojima je bilo dosta koljača. On ne krije da mu je „Čiča“ simpatija. Svojevremeno će na X nalogu (bivši Twitter) napisati: „Čiča neće podeliti Srbiju, nego treba da je ujedini. Vreme je da srpski narod konačno sazna pravu istinu. Da skinemo ljagu, koja je decenijama lažnom komunističkom propagandom Titovog režima, bacana na lik i delo, generala“.

Ovaj je najgori

O tome je portal Radiosarajevo.ba već pisao, ali da podsetim. Branko Pešić, Živorad Kovačević, Bogdan Bogdanović… Mali i Šapić. Imala je najveća srpska varoš gradonačelnika od ugleda.

27.08.24. 14:07

S ove strane Drine | Dragan Banjac: Stop za bivšu snajku

Od 1955-1957. Beogradom je upravljao Miloš Minić. Nepunu deceniju kasnije (1964) na čelo glavnog grada dolazi legendarni Branko Pešić koji je gradom rukovodio deset godina. Pešića je, vodeći Beograd dva mandata, nasledio Živorad Kovačević (1974 – 1982), a potom je četiri godine (1982 – 1986) gradonačelnik bio možda najčuveniji među njima Bogdan Bogdanović.

Poslije ove trojke, s izuzetkom Zorana Đinđića (dvjesta dana tokom 1997) nastupa boranija: Aleksandar Bakočević, Milorad Unković, Slobodanka Gruden (prva dama na čelu grada), Nebojša Čović, Vojislav Mihailović, Milan St. Protić, Radmila Hrustanović, Nenad Bogdanović, Zoran Alimpić, Branislav Belić, Dragan Đilas, Siniša Mali, Zoran Radojičić i od 20, juna ove godine (2022) stupa daleko najgori – Aleksandar Šapić.

Gospodo četnici, obožavaoci Draže Mihailovića, da li znate da je Jugoslovenska vojska u otadžbini kojoj se divite pod komandom vašeg Čiče tokom Drugog svetskog rata počinila najmasovnije zločine na teritoriji Bijelog Bolja, Pljevalja, Priboja, Čajniča i Foče. Brojke je bolje ne pominjati jer se ledi krv u žilama.

Spomenika će, nažalost, biti. To nije samo Šapićeva želja, to žele Vučić, Šešelj, Drašković, Nikolić, Vulin, gotovo sva opozicija. A možda ga otkrije američki ambasador.

* * *

Mišljenja i stavovi objavljeni u rubrici "Ja mislim" su isključivo lični stavovi autora tekstova i moguće da ne odražavaju stavove redakcije portala Radiosarajevo.ba