Istraživanje: Naši preci su imali seks sa neandertalcima - naučnici znaju detalje

Pogledi su im se sreli preko grubog planinskog pejzaža praistorijske Rumunije. On je bio neandertalac i go golcijat, ako se ne računa krzneni plašt.

Imao je dobro držanje i blijedu kožu, možda malko crvenu od sunčanice.

Oko jednog od debelih mišićavih bicepsa nosio je ogrlicu od orlovih kandži.

Trending

Nepovoljni vremenski uvjeti otkazali utrku u St. Moritzu: Evo kada Elvedina nastavlja takmičenje

Ona je bila rani savremeni čovek, odjevena u kaput od životinjske kože sa kragnom od vučjeg krzna, piše BBC.

Imala je tamnu kožu, duge noge i kosa joj je bila u pletenicama.

On je pročistio grlo, odmjerio je od glave do pete i - i apsurdno visokim, nazalnim tonom - izgovorio najbolju rečenicu za muvanje koju je znao.

Ona ga je blijedo pogledala.

Srećom po njega, nisu govorili istim jezikom. Nasmijali su se od nelagode i možemo da pretpostavimo šta se desilo poslije toga.

Naravno, moglo je da bude mnogo manje nalik uzavreloj sceni iz ljubavnih filmova.

Možda je žena bila neandertalac, a muškarac je pripadao našoj vrsti.

Možda je njihov odnos bio neobavezan i pragmatičan, zato što u ono vrijeme nije bilo previše ljudi.

Sugerisano je čak i da ovakva smuvavanja nisu bila na uzajamno dobrovoljnoj bazi.

Iako nikad nećemo saznati šta se zapravo dešavalo tokom ovih susreta - ili njima sličnim - ono u šta možemo da budemo sigurni jeste da se takav par jeste smuvao, piše BBC.

Oko 37.000-42.000 godina kasnije, u februaru 2002. godine, dva istraživača došla su do izuzetnog otkrića u podzemnom pećinskom sistemu jugo-zapadnih Karpata, blizu rumunskog grada Anina.

Čak ni stići tamo nije bio lak zadatak.

Prvo su morali da koračaju podzemnom rekom koja je sezala sve do njihovog grla nekih 200 metara.

Potom je uslijedilo ronjenje 30 metara kroz podzemni prolaz, nakon čega je išao uspon od 300 metara do „mišje rupe" - otvora kroz koji su ušli u prethodno nepoznatu odaju.

Unutar Pestera cu Oase iliti „Pećine sa kostima" pronašli su hiljade kostiju sisara.

Tokom njene duge istorije, smatra se da su je nastanjivali samo mužjaci pećinskog medvjeda - izumrli rođaci mrkog medvjeda - kojima uglavnom pripadaju.

Na njihovoj površini ležala je jedna ljudska vilična kost, za koju je datiranje metodom radioaktivnog ugljenika pokazalo da pripada jednom od najstarijih poznatih ranih savremenih ljudi u Evropi.

Smatra se da su ostaci stigli u pećinu prirodnim putem i da su ostali tamo netaknuti od tada, piše BBC.

U ono vrijeme, naučnici su primijetili da je, iako je vilična kost nepogrešivo savremena po izgledu, sadržala i neke neobične neandertalske crte.

Godinama kasnije, taj utisak je potvrđen.

Kad su naučnici analizirali DNK izvučen iz ovog nalazišta iz 2015. godine, otkrili su da je jedinka bio muškarac i da je najvjerovatnije bio 6-9 posto neandertalac.

To je najveća koncentracija ikad pronađena u ranom savremenom čovjeku i oko tri puta veća od one pronađene u današnjim Evropljanima i Azijcima, čiji je genetski sastav otprilike 1-3 posto neandertalski.

Zato što je genom sadržao velike segmente neprekinutih neandertalskih sekvenci, autori su izračunali da je vlasnik vilice najvjerovatnije imao neandertalskog pretka svega četiri do šest generacija ranije - što je ekvivalent pra-pra-praroditelja, pra-pra-praroditelja ili pra-pra-pra-praroditelja.

Ustanovili su da je ta veza vjerovatno nastala manje od 200 godina prije vremena u kom je on živio.

Pored vilične kosti, tim je u Pećini sa kostima pronašao fragmente lobanje još jedne jedinke, koji je posjedovao sličnu mješavinu svojstava.

Naučnici još nisu uspjeli da izvuku DNK iz tih ostataka, ali kao i kod vilične kosti, smatra se da su možda pripadali nekom ko je imao skorije neandertalsko porijeklo.

Od tada, dokazi o tome da seksualni odnos između ranih savremenih ljudi i neandertalaca nije bio redak slučaj samo su se gomilali.

Skriveni u genomima današnjih populacija nalaze se znaci da se to desilo u mnogo pojedinačnih slučajeva i na široj geografskoj oblasti.

Do današnjeg dana postoje ljudi koji nose genetski materijal najmanje dve različite populacije neandertalaca, za koje jedna analiza govori da su se ukrstili sa ljudima više puta i u Evropi i u Aziji.

Štaviše, neandertalska DNK može se naći u svakom ko je živ danas, među kojima su i ljudi afričkog porijekla, za čije se pretke smatra da nisu direktno dolazili u kontakt s ovom grupom.

A transfer se dešavao i obrnutim smjerom.

Naučnici su 2016. godine otkrili da neandertalci iz Altajskih planina u Sibiru dijele 1-7 posto svoje genetike sa precima savremenih ljudi, koji su živjeli otprilike prije 100.000 godina.

Ključno, iako možete da pomislite da su golicavi detalji tih drevnih veza izgubljeni u praistoriji, i danas imamo nagovještaje kako su oni mogli da izgledaju.

Tu je sve što ste ikada želeli da znate o ovoj golicavoj epizodi u ljudskoj istoriji.

Više o ovom temi možete pročitati OVDJE.