22 godine od smrti Samuela Becketta

Na današnji dan prije dvadeset i dvije godine preminuo je jedan od glavnih predstavnika teatra apsurda, Samuel Beckett.

Samuel Barclay Beckett rođen je u Dublinu 13. aprila 1906. godine. Bio je pripadnik Irske crkve. Studirao je francuski, talijanski i engleski na Trinity koledžu u Dublinu. Kratko je predavao na Campbell koledžu u Belfastu, a zatim i u École Normale Supérieure u Parizu.

Tu je upoznao irskog pisca Jamesa Joycea kojem je pomagao u istraživanju za djelo Finnegans Wake.

Svoje prvo djelo, kritički esej, objavio je 1929. godine pod nazivom Dante... Bruno. Vico.. Joyce.  Godinu dana kasnije dobio je prvu nagradu za poemu Whoroscope.

Iste godine vratio se na Trinity koledž gdje je predavao godinu dana, a kraj karijere obilježio je poemom Gnome.

Nakon što je Njemačka okupirala Francusku, Beckett se priključio Francuskom pokretu otpora gdje je radio kao kurir. 1945. godine se vratio u Dublin.

Magazin Les Temps Modernes, Jean-Paul Sartrea je 1946. godine objavio prvi dio Beckettovih kratih priča, koje su kasnije nazvane Kraj.

Iz predstave Čekajući Godota

Ipak, njegovo najznačajnije djelo je drama Čekajući Godota koja je objavljena 1952. godine na Francuskom. Riječ je o tragikomediji pisanoj u dva čina gdje dva lika Vladimir (znan i kao Didi) i Estragon (znan i kao Gogo) čekaju dolazak Godota. Dramu je na engleski je preveo upravo Samuel Beckett. Predstava je prvi put izvedena u Parizu, početkom 1953. godine, a prikazuje se širom svijeta.

Beckett je na francuskom napisao svoje najpoznatije romane, koji se često unatoč njegovu izričitom protivljenju nazivaju "trilogijom": Molloy (napisano 1947., objavljeno 1951.), Malone umire (napisano 1948., objavljeno 1951.) i Bezimeni (1953.).

Zaokupljen problemom ljudske egzistencije i otuđenosti modernog života, njegovi romani i drame su u osnovi pesimistični, ali i prožeti blagim humorom. Njegovi komični, besmisleni likovi i njihove besmislene akcije koje ničemu ne vode služili su da se podcrta ništavna pozicija pojedinca u modernom društvu i nemoć čovjekove egzistencije uopšte.

Godine 1969. dobio je Nobelovu nagradu za književnost i u skladu sa svojom privrženošću anonimnosti, a ne svijetu slave, sav novčani iznos nagrade je darovao.

Napisao je dvadeset drama, osam romana i isto toliko novela. Pored toga je napisao i jedan scenarij za film, nekoliko djela za TV i radio, te nekoliko zbirki poezija. Beckett se smatra jednim od posljednjih modernista i jednim od prvih postmodernista.