Medijsko kreiranje idiota

Piše: Vuk Bačanović

Kapitalisti ne “razmišljaju” o politici samo kroz političke partije. Oni to čine kroz čitavu mrežu instituta, akademika, specijalista, kreatora javnog mišljenja pa i novinara. Iz svih ovih krugova vremenom se odabere podoban političar. Drugim riječima, vladajuća klasa će na svaki mogući način podupirati idiotizaciju javnog mnijenja, tačnije promociju onog “mišljenja” ili “stava”, koji joj najviše koristi. Takvi idiotluci potom šire tržište u svrhu plasiranja još veće količine idiotluka, koji proizvođačima donose zagarantovane profite. Kada je tržište idiotluka kreirano, nije ništa lakše nego prodati novu dozu. Takvo tržišno shvatanje  medijskih “sloboda” je ponovo demonstrirala urednica Oslobođenja Vildana Selimbegović pokušavajući naslov “Obračun protiv Antihrista i Židova” u novini koju potpisuje, opravdati činjenicom da se radi o “čitanom štivu”, “politički aktivnog” Admira Pozderovića.

Drugim riječima, kada je stepen idiotluka kojim klerikalni lideri i autori “demokratski” zaglupljuju narode BiH, već dosegao tu razinu, da jedno opskurno štivo kao Pozderovićevo novčanim sredstvima potpomaže Bosanskopodrinjski kanton i Općina Goražde, onda to automatski znači da mora osvanuti u Oslobođenju? Tržišnom logikom gledano, radi se o odličnom potezu urednice Selimbegović. Novinu će, nakon odbrane Pozderovića i njegove knjige, kupovati više fanatika i sitnočaršijskih kriptofašista nego ikada. Na tom polju, doista, nije lako biti konkurencija slobodarskom Avazu, ali će još nekoliko naučnih ispitivanja srpske genetike iz pera Rešida Hafizovića, bez ikakve sumnje, izmijeniti postojeći balans čitanosti džematskim odborima širom BiH i dijaspore u korist slobodarskog Oslobođenja.

Vjerovatno bi se oslobođenjska “debata o tome šta je vjerski sadržaj, a šta mržnja”, mogla nastaviti širenjem tržišta za plasiranje idiotluka i na Republiku Srpsku. Tako bi se, poštujući “drugačiji stav i mišljenje” mogla feljtonizirati (ne)čuvena knjiga episkopa Nikolaja Velimirovića “Kroz tamnički prozor”, u kojoj je, između ostalog, ustanovio da“sva moderna gesla evropska sastavili su Židi koji su Hrista raspeli: i demokratiju, i štrajkove, i socijalizam, i ateizam, i toleranciju svih vera, i pacifizam, i sveopštu revoluciju, i kapitalizam i komunizam.” Zar za Oslobođenje ne bi bio vrhunski poslovni potez da svojim pravoslavnim čitaocima pokloni ove pravoslavne “vjerske sadržaje” i to kao upozorenje “Evropejcima krštenim, miropomazanim”, da su se “potpuno predali Židovima tako da židovskom glavom misle, židovske programe primaju, židovsko hristoborstvo usvajaju, židovske laži kao istine primaju, židovska gesla kao svoja primaju, i po židovskom putu hode i židovskim ciljevima služe.”

Argument u korist feljtoniziranja Velimirovićeve ljotićevsko-fašističke mentalne onanije, za urednicu Selimbegović mora biti isti, kao i u slučaju Pozderovića. Nema nikakve sumnje da su u sufinansiranju izdavanja pomenute Velimirovićeve knjige općinska vijeća više vukojebina u RS-u, štoviše i više instance vlasti i SPC, da se može naći na internetu i da je “čitano štivo”. Ko zna, možda bi u tom slučaju i episkop Vasilije Kačavenda postao redovni pretplatnik slobodarskog Oslobođenja. Radi prodaje je dozvoljeno sve, pa i stavljanje znaka jednakosti između kritike sa pozicija ljevice i centra i ultra-desničarske propagande vjerskih fanatika, mračnjaka i rasista.

Tako je i bosanskohercegovački dvosedmični magazin Start u posljednjem broju objavio anonimni razgovor sa “Rasistima i nacionalistima kojima je Bosna sve”, tačnije neonacističkom organizacijom Bosanski pokret nacionalnog ponosa (BPNP). Ova beznačajna grupa nedotupavih neonacista je dobila priliku da, bez ikakvog kritičkog osvrta autora teksta, reklamira svoje divljenje Hitleru, Himmleru, SS “Handžar” diviziji, Uzeiragi Hadžihasanoviću. MagazinStart je zagovornicima “rasnog patriotizma” dao četiri pune stranice za političku propagandu najrigidnijeg desničarstva. Zaglupljivanje definitivno povećava prodaju novina, te nema sumnje da će lijep broj novostasalih neonacista, ili jednostavno “rasnih patriota” proisteklih iz Startove reklame, sutra rado kupovati svoj omiljeni magazin. Štoviše, intervjuirani neonacisti su bili u tolikoj mjeri zadovoljni tekstom u Startu, da su redakciji poslali pismo zahvalnosti za kvalitetno predstavljanje organizacije. Uostalom, sve su to “stavovi” i “mišljenja”, kao i svaki drugi “stavovi” i “mišljenja”, bez obzira imaju li ikakvo uporište u činjenicama ili ne.

Najrigidniji kapitalistički varvarizam u bosanskohercegovačkom tranzicijskom novinarstvu, od televizijskog ponižavanja mentalno zaostalih ljudi od strane Amela Baftića i drugih novinarskih “veličina”, pa do davanja prostora Hafizovićevim i Pozderovićevim ludilima u Oslobođenju, vodi se upravo tom niti.

Nije važno šta se govori, nego kako se predstavlja. Tako će otvoreni rasizam i vjerski fanatizam biti pravdani pluralnošću mišljenja, a mračnjački klerici, bez obzira što se radi o proračunatim huškačima, relevantni sagovornici i analitičari. Uloga novinara u svemu je da bude poslušan gazdi, ne pita mnogo, da bude dobar sa svima koji nisu gazdina konkurencija ili koji mu mogu donijeti konkretnu korist i da se, po potrebi, pravi lud. Na kraju krajeva i on zarađuje plaću. A ona je, naročito u slučaju urednika, veća proporcionalno uvećavanju količine gluposti i idiotluka koji se stvore i prodaju.