Danas izricanje presude Vojislavu Šešelju: Od komuniste do radikalnog četnika i Haaga

Trinaest godina nakon što se predao Međunarodnom krivičnom sudu za bivšu Jugoslaviju (ICTY), Vojislavu Šešelju Haaški tribunal danas će izreći presudu.

Šešelj je optužen da je podsticao zločine protiv čovječnosti i za kršenje zakona i običaja ratovanja na području Hrvatske, Bosne i Hercegovine i Vojvodine.

Šešelj je optužen po tri tačke za zločine protiv čovječnosti: Progoni na političkoj, rasnoj ili vjerskoj osnovi, zatim deportacija te nehumana djela (prisilno premještanje); po šest tačaka za kršenja zakona ili običaja ratovanja: ubistvo, mučenje, okrutno postupanje, bezobzirno razaranje, uništavanje ili nanošenje štete ustanovama posvećenim religiji i obrazovanju, pljačkanje javne ili privatne imovine.

U haaškoj optužnici navodi se da je Šešelj zagovarao politiku ujedinjenja “svih srpskih zemalja” u homogenu srpsku državu, o kojoj je govorio kao o "Velikoj Srbiji". Ta država je uključivala Srbiju, Crnu Goru, Makedoniju i znatne dijelove Hrvatske i Bosne i Hercegovine. Vojislav Šešelj se tereti na osnovu individualne  odgovornosti, a, prema navodima optužnice, on je planirao, naredio, podsticao, počinio i na drugi način pomagao i podržavao planiranje, pripremu ili izvršenje zločina.

Prema optužnici, na njegovoj meti bili su gradovi i sve nesrpsko življe Vukovara u Hrvatskoj, Zvornika, šireg područja Sarajeva, Mostara i Nevesinja u BiH, te Hrtkovaca u Srbiji (Vojvodina).

Tužilaštvo je zatražilo 28 godina zatvora zbog njegove uloge u etničkom čišćenju pod patronatom Srbije.

Vojislav Šešelj rođen je u Sarajevu, 11. oktobra 1954 - otac Nikola, a majka Danica. Šešelj je rođen u siromašnoj porodici, u Sarajevu. Osnovnu školu je završio u eksperimentalnom odjeljenju, nakon čega upisuje gimnaziju.

Diplomirao je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Sarajevu za dvije godine i osam mjeseci. Doktorirao je u Beogradu 26. novembra 1979. godine, na temu „Politička suština militarizma i fašizma“. Od 1981. do 1984. radio je kao asistent profesora, predmet Teorija o ratu, na Političkim naukama na Univerzitetu u Sarajevu. Sa 17 godina je postao član Saveza komunista.

Početkom osamdesetih godina je uspostavio veze s grupom nacionalne opcije u Beogradu. Potom, 1984. je osuđen na zatvorsku kaznu od osam godina zbog “kontrarevolucionarnog ugrožavanja društvenog uređenja“. Ipak, u zatvoru u Zenici proveo je samo 22 mjeseca, od čega više od šest mjeseci u samici. Po izlasku iz zatvora, preselio se u Beograd.

Već 1990, dobija titulu četničkog vojvode (koja mu je oduzeta osam godina kasnije). U godini koja prethodila, bio je u SAD-u gdje je držao “predavanja za Srbe”, a stranku, Srpski slobodarski pokret, osniva po povratku, 1990. Bio je jedno vrijeme u (političkom) prijateljstvu s Vukom Draškovićem, ali su se razišli, pa je Šešelj pokušao osnovati Srpski četnički pokret, čija je registracija odbijena.

Na kaznu zatvora drugi put je osuđen 2. oktobra 1990. godine, zbog pokušaja rušenja Kuće cvijeća u Beogradu i prikupljanja dobrovoljaca za odlazak u odbranu “Republike Srpske Krajine”.

Po izdržanoj kazni, ponovo je uhapšen 23. oktobra iste godine i osuđen na 45 dana zatvora. Iz zatvora se prvi put kandiduje za predsjednika Srbije, ispred grupe građana.

Godine 1991, postaje predsjednik radikala, kada je stranka i osnovana, a nakon toga počinje njegovo divljanje po Balkanu...

Hrvatska...

...i BiH.

Haški Tribunal ga je optužio u januaru 2003, a Šešelj se dobrovoljno predao 24. februara iste godine. Suđenje je počelo 27. novembra 2006; u međuvremenu je, u jesen 2005. godine, svjedočio na suđenju Slobodanu Miloševiću, a najviše se pamte psovke i uznemirujući rječnik koje nije prestao koristiti u Tribunalu.

Dana 6. novembra 2014, Pretresno vijeće Tribunala, koje je Šešelj ismijavao i opstruirao, je naložilo njegovo privremeno puštanje na slobodu iz “humanitarnih razloga” zbog pogoršanja njegovog zdravstvenog stanja. Prebačen je u Srbiju 12. novembra 2014. Tamo je i danas. Pali zastave država na Balkanu, i na Instagramu, uz krvavi nož, svinjsko meso i krvavu kecelju, poručuje: “Opet koljem.”

Odbio je da se vrati na izricanje presude. Kaže da ga to ne zanima, i da izricanje neće ni gledati.