ART OF SOUND: Vivaldi Recomposed by Max Richter

Večerašnja emisija Art of Sound (emituje se svakog četvrtka u 22h) u duhu aktuelnog nemirnog vremena donosi djelo širom naše planete poznato po svome zvuku i naslovu – ovoga puta u nešto novijoj i manje poznatoj (re)interpretaciji.

Le quattro stagioni, ili Četiri godišnja doba, znamenitog baroknog kompozitora Antonia Vivaldija (1678-1741) sastoji se od četiri violinska koncerta, čije  teksture i raspoloženje sjećaju na proljeće, ljeto, jesen i zimu, kako su ovi koncerti pojedinačno i oslovljeni. Koncerti su prvi put objavljeni 1725. godine, kao dio dvanaest concerta Op.8, pod naslovom Il cimento dell'armonia e dell'inventione (Natjecanje između Harmonije i Invencije). Četiri prva concerta postala su Četiri godišnja doba, a njihova je uloga bila i ta da prate četiri soneta, odnosno da soneti svojim tekstom opisuju ono što donosi muzika. Nije poznato čijeg su pera djelo ovi soneti, premda se pretpostavljalo da ih je napisao Vivaldi lično. Zbog ovog pratećeg materijala koncerata, Le quattro stagioni se može promatrati i kao djelo programne muzike, koja nastoji izraziti i neki vanmuzički sadržaj. Tri koncerta su kompozitorove originalne muzičke zamisli, dok preostali, i prvi po redu – Proljeće posuđuje motive Sinfonie iz prvog čina autorove opere Il Giustino. Ipak, bez obzira na nešto pozajmljenog materijala iz drugog svoga rada, Vivaldi je sa Četiri godišnja doba načinio malu revoluciju u konceptu muzičkog djela – tonskim sadržajem je pokušao opisati prizore iz prirode i života u prirodi: potoke, munje, zujanje insekata, vatricu u kaminu te ledene zimske pejzaže.

Emisija Art of Sound večeras predstavlja Četiri godišnja doba Antonija Vivaldija, ali u tumačenju i interpretaciji savremenog kompozitora i pijaniste Max Richtera (1966). Ovaj britanski umjetnik njemačkog porijekla djeluje između klasične i žanra elektroničke muzike, i svoju inspiraciju pronalazi među radovima minimalista kao što su Steve Reich ili Phillip Glass te kompozitora poput Ravela ili Satiea. Studirao je kompoziciju i klavir na Univerzitetu u Edinburgu, na Kraljevskoj akademiji, i u Firenci. Njegove prve kompozicije bile su bazirane pretežno na naslijeđu Modernizma u umjetničkoj muzici, i naročito uticajima Iannisa Xenakisa. Nakon završetka studija Richter je oformio jedan savremeni klasični ansambl, imena Piano Circus koji je izvodio djela umjetnika poput Brian Ena, Philip Glassa i Steve Reicha. Samostalnu izdavačku karijeru je Richter otpočeo 2002. godine sa izdanjem Memoryhouse, nakon kojeg su uslijedili The Blue Notebooks (2004), Songs From Before (2006), 24 Postcards in Full Colour (2008), te Infra (2010).

Max Richter se koristi raznim žanrovima u muzici, i u svojim radovima kombinuje mnoge postupke, te takvim eksperimentom potiče jedinstveni i lijepi hibrid klasičnog i modernog. O svome muzičkom opredjeljenju kaže: ''Ja sam u potrazi za tim nevjerovatnim intenzitetom i jasnoćom, ali koristeći koliko je to moguće minimalnu količinu nota. To je definitivno onaj slučaj 'manje je više' - nastojanje da se stvari zaista koncentrišu. U tom smislu ja sam minimalist.''

Izdanje Recomposed by Max Richter: Vivaldi – The Four Seasons donosi, prema riječima samoga Richtera, ''novi put kroz dobro poznati pejzaž'' znamenitog Vivaldija, jednu ličnu percepciju ovog popularnog djela. Na izdanju objavljenom za prestižni Deutsche Grammophon u jesen 2012. godine Četiri godišnja doba (re)interpretiraju Konzerthaus Kammerorchester Berlin uz dirigenta André de Riddera. Solista na violini je Daniel Hope.