ART OF SOUND: Jason Charles Beck

Večerašnja emisija Art of Sound (emituje se svakoga četvrtka u 22h) posvećena je jednom zanimljivom umjetniku novog vremena koji ima više lica i talenata – on je virtuoz na klaviru, improvizator, kompozitor, producent i aranžer, te uz to pravi showman. Njegovi se muzički interesi i polja djelovanja kreću od intimnije umjetničke muzike, preko pop, rock, elektroničke muzike do hip hopa. On se ipak sasvim dobro snalazi u svim pomenutim žanrovima i ulogama, i pri tome se odlično zabavlja.

Jason Charles Beck (1972) ili Gonzales, je umjetnik koji iza sebe ima nominaciju za nagradu Grammy i nekoliko albuma. Sarađivao je sa raznim autorima, kao što su Peaches, Leslie Feist, Jamie Lidell, Bjork, Daft Punk, Jane Birkin, te Charles Gainsbour, član je jedne hip hop grupe, a naročito je poznat po svojim 'klavirskim duelima' sa nekim vrlo iznimnim pijanistima.

Beck je počeo svirati klavir sa tri godine života, te se uz formalno klasično obrazovanje kasnije ozbiljnije upoznao sa ovim instrumentom. Krenuo je komponovati i baviti se jazz improvizacijom, a devedesetih godina prošlog stoljeća postao je leader i jednog alternativnog rock benda. Godine 1999 je stigao u Berlin, dao sebi ime Chilly Gonzales i objavio prvi studijski album Gonzales Über Alles, koji su pratila izdanja čija je eklektična i eksperimentalna priroda privukla brzo pažnju evropske kritike i publike.

U svim dosadašnjim radovima i saradnjama Jason Beck je pokazao svoje šarolike sklonosti i talente, od kojih je možda najvrjednije bilo njegovo majstorsko sviranje klavira. Ipak, to se moglo nazrijeti samo u tragovima, na nastupima ili u instrumentalnim intermezzima snimljenog materijala. Potom je Jason Beck izdao 2004 godine album pod imenom Solo Piano.  Naslov je govorio sve o tome šta je slušatelje čekalo na ovom izdanju – Gonzales i klavir, uokvireni autorovim kompozitorskim umijećem.

Kreativac, ali i odličan izvođač i simpatičan zabavljač, Beck posjeduje sofisticiranu i umjetničku crtu koja ga čini posebnim. Jednom je prilikom kazao da je u Evropu prebjegao iz Kanade jer tamo niko nije bio u stanju shvatiti kombinaciju njegove melankolije i duhovitosti. Beckova misija bila je, protiv svih kovencionalnih pravila  i smjernica kojima nikako ne pripada, postati prvi muzički super antijunak – jer je još kao dijete shvatio da je i previše super heroja u muzici – on je htio nešto drugo, i odlučio to učiniti sa instrumentom koji je za njega poput igračke – klavirom.

Beckove klavirske minijature na albumima Solo Piano (2004), i Solo Piano II (2012), pokazuju vjerovatno njegovu najsenzibilniju dimenziju. Možda sjećaju na Satievu ''muziku kao namještaj'', ali one su dragocjene male stvari iz radionice Chilly Gonzalesa. Nježne su, melodične, jednostavne i jednostavno lijepe.