Tribina 'Čovjekova porodica': Tvrtko Kulenović, književni portret

Muzej književnosti i pozorišne umjetnosti Bosne i Hercegovine organizira tribinu književni portret: Tvrtko Kulenović, koja će biti održana u srijedu, 4. juna u 19 sati.  

Gosti na tribini su: Tvrtko Kulenović, Enver Kazaz, Edin Pobrić i Marko Vešović, a urednica Fadila Nura Haver. 

Tvrtko Kulenović je rođen u Šapcu, 9. aprila 1935. godine. Tu je završio osnovnu školu i prvi razred gimnazije, da bih zatim srednju školu završio u Sarajevu (Druga muška gimnazija). Studirao i diplomirao jugoslavensku književnost na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Po odsluženju vojnog roka zaposlio se u Narodnoj i univerzitetskoj biblioteci u Sarajevu na klasifikaciji strane knjige, gdje je ostao do 1968. godine kada je stupio na dužnost dramaturga Drame Narodnog pozorišta. 

Od 1965. do 1967. godine boravio je na Osmania University u Hyderabadu, Indija, gdje je studirao klasičnu indijsku i azijsku estetiku, posebno pozorište. Od januara do juna 1971 na Istituto del Teatro, Universita di Roma, izučavao je commedia del'arte i njene veze s azijskim pozorištem. Istovremeno pratio i kurs iz savremene italijanske književnosti i nakon položenih ispita dobio odgovarajuću diplomu. 

Godine 1971. izabran za asistenta na novootvorenom Odsjeku za komparativnu književnost, teatrologiju i bibliotekarstvo Filozofskog fakulteta u Sarajevu. Novembra 1974. doktorirao s temom "Teorijske osnove modernog evropskog i klasičnog azijskog pozorišta" na Filozofskom fakultetu u Sarajevu te je 1975. godine biran u zvanje docenta, 1980. u zvanje vanrednog profesora i 1983. u zvanje redovnog profesora na Odsjeku za opću književnost i bibliotekarstvo (teatrologija je prebačena na novootvorenu Akademiju scenskih umjetnosti). 

Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine biran 1995. godine. Predavao na Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu, Akademiji umjetnosti u Novom Sadu i Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu (postidplomski studij). 

Učestvovao je na brojnim domaćim i međunarodnim simpozijima. U dva navrata, 1981. i 1987. boravio i predavao kao gostujući - profesor u okviru Fulbrightove fondacije, u SAD-u (Rutgers University, University of Florida). 

Objavio preko 300 tekstova od kojih sedamdesetak iz oblasti teatrologije i knjige: Indija i umjetnost 1972; Čakra - Istok Zapadu danas 1974; Teorijske osnove modernog evropskog i klasičnog azijskog teatra 1975; Lektira 1978; Umjetnost i komunikacija i Pozorište Azije 1983; Lektira II 1984; Lektira III 1989; Galerije 1990 te Rezime 1995. iz oblasti teatrologije i književne i umjetničke teorije i kritike. Iz oblasti proznog književnog stvaralaštva (romani, putopisi i pripovijetke), objavio je: Odanost jugu 1970; Putovanje 1974; Pejsaži zrelog doba 1979; Karavan 1981; Kasino i Mehanika fluida 1987; Čovjekova porodica 1991 i Istorija bolesti 1994. godine, Jesenja violina 2000. godine. Za knjigu Putovanje dobio je Šestoaprilsku nagradu Sarajeva 1975, za Pozorište Azije dijelio nagradu Udruženja književnika Bosne i Hercegovine 1983. godine sa Nenadom Ešpekom, 27-julsku nagradu Bosne i Hercegovine za cjelokupan književni rad 1989, nagradu Društva pisaca Bosne i Hercegovine za roman Istorija bolesti 1994. godine, te nagradu Fonda Otvoreno društvo za najbolji roman 2000. godine. 

Napisao je pet radiodrama koje su emitirane na Radiju Sarajevo od 1988. do 1990. godine, odnosno na Radiju Bosne i Hercegovine 1994. godine. Radiodrama Smrt na fotografiji proglašena je za najbolji radiodramski tekst Jugoslavije na Festivalu radija u Ohridu 1989. godine i predstavljala je Jugoslaviju na festivalu Prix Futura u Berlinu iste godine, a radio drama San o staklu predstavljala je Bosnu i Hercegovinu na istom festivalu 1994. godine. 

Za potrebe Narodnog pozorišta u Sarajevu preveo je dramu Henri Rousseaua-Carinika Osveta ruske sirotice koja je u režiji Želimira Oreškovića dobila Zlatnu masku Festivala malih i eksperimentalnih scena Sarajeva 1969. godine i dramu Georgesa Shehadea Povratak iseljenika koja nije izvođena. Osim romana Istorija bolesti, knjige Rezime i radio drame San o staklu, tokom rata uradio je i poetsko-dokumentarni film Smrt u Sarajevu (scenarista i narator) koji je režirao Haris Prolić u koprodukciji Filmskog arhiva Oružanih snaga i Televizije Bosne i Hercegovine. Film je prikazivan u mnogim zemljama, a posebno na Festivalu sarajevskog ratnog filma u Zagrebu i na festivalu dokumentarnog filma Joris Ivens u Amsterdamu na kojem je dobio treću nagradu publike. Za Dane Bosne i Hercegovine u Pragu 1995. priredio, zajedno sa Josipom Ostijem i Dušanom Karpatskyem antologiju Vzkazani ze dna noci, književnost Bosne i Hercegovine u opsadi i u izgnanstvu. Na simpoziju o kulturi Bošnjaka koji je organizovao Bećir Tanović u saradnji sa Islamskim institutom iz Londona, bio zastupljen radom pod naslovom Književnost i umjetnost kao oblik otpora agresiji. 

Od februara 1996. godine do povratka u Sarajevo u februaru ove godine, bio angažiran u projektu "Psihijatrija, genocid i svjedočenje" na University of Illinois at Chicago kao gostujući naučnik. Projekt je između ostaloga, održao i dva mala simpozija u Sarajevu 1997. i 1998. godine. U periodu od 1999 do 2003 godine bio je direktor Narodnog pozorišta u Sarajevu. 

Prevođen u fragmentima na francuski, engleski, italijanski, češki i mađarski. Govori, čita i piše engleski, francuski, ruski i talijanski jezik, a sporazumijeva se i na španskom i njemačkom jeziku.