In memoriam: Milan Mladenović

Milan Mladenović, rođen 21. septembra 1958. godine u Zagrebu, bio je jedan od najuticajnijih i najpopularnijih muzičara na prostoru bivše zajedničke države.

U šestoj godini sa porodicom seli u Sarajevo, gdje živi nekoliko godina, o čemu je rekao: “Sarajevo je vjerovatno mračno uticalo na mene. Bio sam strašno ratoboran, istinoljubiv, mali, ovolicki i stalno sam se tukao sa starijima od sebe. Oni su me, naravno, mlatili i tako sam ja dolazio kući krvav, plačući. To je trajalo tih šest, sedam godina koliko sam živio tamo. Bio sam klinac sa naočarima i nosio tango-gitaru ispod miške. Odlazio sam na časove kod čuvenog Gari Garinče. Od njega sam naučio neke akorde. Poslije sam se preselio u Beograd.”

Dječak iz vode

1970. godine porodica Mladenović seli u Beograd. Milan pohađa 11. beogradsku gimnaziju u kojoj krajem sedamdesetih godina, zajedno sa školskim drugom Dragomirom Mihailovićem – Gagijem, osniva svoj prvi bend – Limunovo drvo. Svirali su na gitarijadama u Žarkovu i Železniku, u Bloku 45 (takozvani Rok blok), u Domu omladine, a održali su i dva samostalna koncerta u beogradskom SKC. Poznatije numere Limunovog drveta su: Da li se sećate?, Sedmi krug, Oko moje glave, Limunovljevo drvo, Ne veruj i Gubitak. U to vrijeme Milanovo društvo postaje aktivno uključeno u novi pravac muzike poznat kao novi talas.

1980. godine, zajedno sa Gagijem, Dušanom Kojićem – Kojom i Ivanom Vdovićem – Vdom, Milan osniva svoj prvi značajniji sastav – Šarlo Akrobata. Prvi nastup su imali u aprilu 1980. godine u SKC, kao predgrupa legendarnim pankerima iz Slovenije – Pankrtima. Nekoliko pjesama grupe – Niko kao ja, Ona se budi, Oko moje glave, Mali čovek – ubrzo je objavljeno na kultnoj kompilaciji Paket aranžman, a 1981. godine izlazi prvi i jedini album benda – Bistriji ili tuplji čovek biva kad…, koji se smatra najbitnijim albumom jugoslovenskog novog talasa. Šarlo Akrobata se nakon toga raspada zbog međusobnih nesuglasica između Milana i Koje.

Krajem 1981. godine, Milan sa Gagijem formira novi bend Katarina II. Tokom 1982. godine novom bendu se priključuju klavijaturistkinja Margita Stefanović Magi, a 1983. godine i basista Bojan Pečar te bubnjar Šarla Akrobate Ivan Vdović. U toj postavi grupa 1984. godine izdaje album Katarina II na kojem se nalaze čuvene numere Aut, Jesen, Radostan dan, Treba da se čisti, Ja znam i druge. Većinu tekstova na debi ploči radio je Milan Mladenović, tekstove za pjesme Vrt i Platforme potpisao je Gagi, a muzika je zajednička.

Ekatarina Velika

U tom periodu, Gagi dolazi u sukob sa zakonom i po povratku iz zatvora saznaje da više nije član grupe. Kao nosilac prava na ime Katarina II uskraćuje grupi pravo da se dalje njime koristi, te bend bira novo ime. Tada nastaje Ekatarina Velika, vjerovatno najspecifičnija pojava na rock sceni ovih prostora ikad.

U EKV umjesto Vda dolazi novi bubnjar Ivan Fece Firči. 1985. godine izlazi istoimeni album Ekatarina Velika koji dobija povoljne kritike te skreće pažnju na bend. Album iz 1986. – S vetrom uz lice, lansira ih na sam vrh jugoslovenske rock scene, gdje sa Milanom na čelu ostaju sve do 1994. godine izdajući seriju izuzetno uspješnih albuma.

Tokom rada sa Ekatarinom, Milan Mladenović sarađuje kao producent na albumima bendova Gustaf i njegovi dobri duhovi i Fit. 1985. godine se zajedno sa ostalim članovima Ekatarine Velike pojavljuje u filmu Gorana Markovića Tajvanska kanasta, a naredne godine i u filmu Darka Bajića Crna Marija gdje igra glavnu ulogu i za koji je napisao numeru Bus Station. Krajem osamdesetih piše muziku za pozorišnu predstavu na kojoj još radi i Vlatko Stefanovski.

Rimtutituki i ulica Milana Mladenovića

1992. godine, tokom trajanja ratova na ovim prostorima, sa članovima grupa Partibrejkers i Električni orgazam formira projekat Rimtutituki, čija je muzička aktivnost koncentrisana na antiratnu propagandu. Njihov najpoznatiji singl Slušaj ‘vamo!, sa ključnim refrenom Mir, brate, mir je promovisan koncertom na kamionu koji je kružio ulicama Beograda. EKV, Partibrejkers i Električni orgazam u septembru 1993. godine sviraju u Pragu i Berlinu sa zagrebačkim sastavom Vještice u okviru akcije Ko to tamo pjeva. Kada je Rimtutituki trebalo da gostuje u Banja Luci za vrijeme rata u Bosni i Hercegovini, Milan je iz protesta otkazao nastup zato što je ekplozivom srušena najstarija i najpoznatija banjalučka džamija Ferhadija iz 1579. godine.

“Moja prva i najveća želja bi bila da se probudim i da ustanovim da je 1990. godina i da kažem: Uh, al sam nešto ružno sanjao!”, govorio je Milan.

U ljeto 1994. godine Milan putuje u Brazil, gdje sa dugogodišnjim prijateljem Mitrom Subotićem – Subom (Rex Ilusivii) i nekoliko brazilskih muzičara snima album Angel’s Breath. Po Milanovim riječima “to je neka vrsta psihodeličnog samba-roka sa balkanskim uticajem”. Nakon snimanja Milan odlazi u Pariz, gdje režira spot za pjesmu Crv.

U avgustu 1994. godine, nakon nastupa Ekatarine Velike na festivalu u Budvi, Milan je prebačen u bolnicu gdje je ustanovljeno da ima rak pankreasa.

Milan Mladenović je umro 5. novembra 1994. u Beogradu. Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.

Dvije ulice u glavnim gradovima bivših jugoslovenskih republika nose ime Milana Mladenovića. Jedna ulica u Zemun Polju je 2004. godine dobila ime Milan Mladenović, a početkom decembra 2007. godine i u Zabjelu, predgrađu Podgorice, jednoj ulici je dato njegovo ime.