Duo za igrača i gitaristu: Marrabenta Sola je performans koji ćemo dugo pamtiti (FOTO)

Marrabenta je popularni muzički žanr s jakim obilježjima mozambičkog nacionalnong identiteta. U bivšoj portugalskoj koloniji, današnjoj Republici Mozambik, marrabenta se počela izvoditi šezdesetih godina, kao svojevrstan muzički vid otpora. 

U ovom žanru skriva se i lukavstvo domicilnog stanovništva - za instrument ekspresije odabrana je gitara, glazbalo koje pripada portugalskom folkloru, te u takvoj izvedbi, u očima i ušima kolonizatora, marrabenta nije zvučala subverzivno. A bila je. Iz podruma i zatvorenih krugova, marrabenta je polako izlazila u javni prostor, postajući žanr koji ujedinjuje razne dijelove i slojeve mozambičkog društva - jug i sjever, siromašne i bogate, pripadnike različitih plemena. Kroz historijski slijed, marrabenta će ujediniti i važne epohe u razvoju države: vrijeme portugalske provincije, pokret za nezavisnost, komunizam i demokratiju koja, kao i kod nas, još uvijek pati od tranzicijskih boljki.  

Na sceni su igrač i gitarista, skromni fundus rekvizita i nekoliko strateški postavljenih mikrofona. 

Priču započinje autor i izvođač Panaibra Gabriel Canda, jedan od četvero djece svog oca - muzičara marrabente, koji nas kroz nekoliko kratkih rečenica uvodi u povijesno-političku situaciju Mozambika. Njegove isprva spore, a potom sve življe kretnje u ritmu marrabente prizivaju drugog aktera - gitaristu Jorgea Domingosa.    

I tada počinje igra koja kroz koju pratimo propitivanje autorovog identiteta. 

Ko sam ja - pita se i svojim stiliziranim pokretima daje moguće odgovore: portugalski provincijalac, Afrikanac, crnac, komunista, revolucionar, demokrata... 

Gitarista i igrač jedan drugome zadaju obrasce, jedan drugoga vode kroz jednosatni performans. Vokabular pokreta i poza koji nam je predočio Panaibra je neobično bogat - sastoji se od elemenata tradicionalnih mozambičkih igara, savremenog plesa, klasičnog baleta. 

Nerijetko koristeći tijelo kao idiofoni instrument, Panaibra se savršeno dopunjuje s Jorgeom i njegovim bravurama na električnoj gitari.  

Ko sam ja - pita se i dalje Panaibra, pozivajući u pomoć rekvizite - tradicionalne afričke zvečke koje se obavijaju oko nogu, ili elegantne portugalske rukavice za raskošan ples uz fado portugalski muzički trademark, ili ratnički šljem koja se jednim potezom pretvara u ritualnu masku...

Ja sam... odgovara Peneibra eksplozijom pokreta i simbola uz divne zvuke marrabente - da bi se kroz dekrešendo i postepenu redukciju svih scenskih elemenata odgovor sveo na samo jednu riječ - ja.    

Bio je to jedan od najuzbudljivijih događaja u dosadašnjem trajanju 55. Internacionalnog festivala MESS.