Crveni konac: Kad se stavlja bebi na ruku, a kada skida?

Crveni konac datira još od starih Jevreja. Na hebrejskom jeziku on se naziva rote bindele i obično je napravljen od tanke vunice. Nosi se na lijevoj ruci povezan kao narukvica. Nekada su babice tek rođenom djetetu vezivale pupak crvenim koncem.

Danas se običaj promijenio, kao zaštitu od uroka konac se veže oko ruke. Vjeruje se da odmah po izlasku iz porodilišta djetetu treba vezati crveni konac, a narednih 40 dana nije poželjno da se beba iznosi iz kuće, da bi se zaštitila od urokljivih očiju, dok “ne ojača”.

Za crveni konac se vjeruje kako odvraća lošu sreću koju čovjeku može donijeti urok zla oka. Mnogi roditelji djeci skinu crveni konac kad ojačaju, ali ima onih koji ga ne diraju, pa tako djeca i kad odrastu u ozbiljne ljude, imaju crven končić oko ruke.

"U narodu je ostalo mišljenje da sve što je mimo ustaljenih običaja u zajednici nije dobro. Tako su ljudi sa nekom anomalijom izuzimani iz društva, kao urokljivi. Štitili su se crvenom vunicom jer se vjerovalo da je vuna povezana s mrtvim precima, a od pretka se očekivalo da čuva novog člana. Crvena boja nije slučajno odabrana, jer ona je boja života, boja krvi. A vuna jer se vjerovalo da ima iscjeliteljske moći. Od davnina su se ljudi oslobađali zubobolje, glavobolje, tako što su na bolno mesto stavljali prirodnu vunu. Prijevremeno rođenu djecu stavljali su u runo ovce da bi im omogućili imitaciju majčine utrobe", objasnila je dr. sc. Ivana Krpan, prenosi Telegraf.