Pseudo-istorija Srba: Od Justinijana do Kastra

Na ovdašnjem šarenom izdavačkom tržištu pojavile su se još dvije knjige koje upotpunjuju opus navodnih otkrića o Srbima kao 'posebnom, nebeskom i najstarijem narodu'.

Radi se o knjigama koje, na prividno naučni način, pokušavaju da opravdaju navedene teze, naravno, ne poštujući naučnu metodologiju i uzimajući sumnjive pretpostavke kao čvrste činjenice, piše Radio Slobodna Evropa.

Izvijesni Miloš Grozdanović iz Niša, svojevrsnim matematičkim metodoma u knjizi "Srbi jesu narod najstariji" otkriva da ta starost datira čitavih 27 hiljada godina:

"Problem je u tome što dosadašnja istraživanja u oblasti istorije nisu dala adekvatne rezultate. Tek, sa matematičkim učešćem u istorijskoj nauci možemo da dođemo do nekih konkretnih rezultata. Mi smo ovdje, znači, autohtoni narod. Dvadesetsedam hiljada godina. Sada je smo problem u onima koji, očigledno, ne znaju da povežu jedan i jedan."

U drugoj knjizi: "Besmrtni Kastro i srbski rod" spisateljica Dragoslava Koprivica hrabro konstatuje da je legendarni kubanski lider porijeklom Srbin, obrazlažući to, po njoj, nepobitnom tezom:

"Fidel Kastro je Srbin, odnosno Kelt, a neucjenjeni istoričari dobro znaju da su Kelti, ustvari, Srbi. Nema dokaza da njegov otac Angel Kastro ne bi mogao biti Anđelko Kastratović".

Pošto je utvrdila te činjenice, Dragoslava Koprivica vjeruje da bi njeno otkriće moglo da bude od velike koristi srpskom narodu:

"Kastro je za mene veliki, em je naša krv. Naš je! Mislim da je Srbima, u ovom jednom sunovratu u kojem žive, zaista može da podigne neko dostojanstvo i da, svakako, pomogne da nam se ne nametne neki kompleks inferiornosti."

Profesor istorije na beogradskom Filozofskom fakultetu Radivoj Radić, koji se u svojim radovima bavio fenomenom pseudoistoričara, kaže da se oni pojavljuju u kriznim vremenima, što je posebno bilo naglašeno tokom ratnih devedesetih.

Kompenzacija za nedostatke

Taj talas se, međutim, nastavio i u dvijehiljaditim, izdavanjem knjiga i održavanjem tribina. Radić kaže da, dio populacije voli da vjeruje u takve stvari.

"Ako je za neku utehu, ja sam pričao sa kolegama iz Bugarske i Grčke o tom fenomenu. Neki pseudoistoričari u Bugarskoj tvrde da su oni, kao Tračani, najstariji narod, Grcima koji imaju najveći doprinos evropskoj civilizaciji to nije dovoljno, pa kažu da se Egipćani, zapravo, stari Grci. Na Balkanskom poluostvrvu to je posebna priča. Tu imate nekoliko malih naroda. To malih, nije uvrijedljivo. Prosto, malih po broju stanovnika, pa i po nekom doprinosu civilizaciji, ali časnih naroda koji, svaki bi želio da bude bar jedan dan stariji od svog susjeda. To je, prosto, jedan fenomen", kaže Radić.

Filozof Sreten Ugričić, koji se u nekim svojim knjigama, također, osvrnuo na fenomen propovijedanja mita o Srbima kao 'nebeskom narodu', smatra da je u pitanju ozbiljan simptom društvenog i kulturnog poremećaja koji je ovdje, već, decenijama prisutan.

"To je očigleno neka vrsta kompenzacije za bitne nedostatke. Ti nedostaci su na individualnom nivou i na opštem drštvenom, kulturnom i simboličkom nivou", navodi Ugričić.

Na individualnom nivou to je nedostatak najosnovnijeg temeljnog obrazovanja i statusa prosvjete, nauke, kulture, argumenata, činjenice i kritike, što su pretpostavke osnovnog naučnog i objektivnog stava. A na opštem, simboličkom i kulturnom planu...

" ...to je simptom kompenzacije za opštu krizu koja vlada u društvu i nagomilane probleme koji imaju i etičku, i političku, i istorijsku prirodu. Oni se nikako ne rješavaju. Ostavljaju se nerazriješenim. Oni opterećuju to kolektivno nesvjesno i kolektivni imaginarijum. Onda taj kolektivni imaginarijum proizvodi takve narative, mistifikacije, ne bi li se, na izvijestan način, branio od toga opterećenja".

Većina navodnih otkrića pseudoistoričara svodi se na najprostiju jezičku igrariju, tako da je dio značajanih istorjskih ličnosti, nevjerovatnom analogijom, prebačen u korpus srpskog naroda.

"Pa kažu da Aleksandar Veliki ne pripada grčkom svijetu, nego je on po njima Srbin koji je Aleksandar III Karanović. Onda su Mehmed Osvajač, turski sultan, i njegov potomak Sulejman Veličanstveni, također, Srbi. Bila je i čitava priča da je Justinijan Srbin, a čak je Bizmark, navodno, bio Srbin. Baba mu nije znala ništa drugo, nego samo srpski", kaže Radivoj Radić.

Pomenuti Miloš Grozdanovič, svojim matematičkim proračunima odlazi u još dalju istoriju:

"Taj Grozdanović iz Niša tvrdi da su Srbi i narod Maja, jer – zaboga – ime Maja postoji i kod Srba. On i čitav niz imena nekih faraona dovodi u vezu sa Srbima. Mislim da se jedan zove Nebre, a to znači – Ne, bre! „… kaže Radić, konstatujući:

"Ukratko, to je jedna priča koristoljubivih, pomalo zanesenih i tih lažnih patriota koji, iz raznih svojih interesa, pletu ovakve priče i zbunjuju ovaj, ionako dovoljno zbunjen, narod".