Kačavenda radio za DB, pod kodnim imenom 'Pablo'

 

Vladika Vasilije Kačavenda radio je kao “pouzdan saradnik” Državne bezbjednosti Srbije pod imenom “Pablo”. Domaće i strane obavještajne službe označile su ga kao “glavnog nosioca homoseksualnih aktivnosti unutar SPC”. Sumnjiči se za pomoć ratnim zločincima, a postoje informacije koje ga terete i za ubistvo. Sve ovo nalazi se u tajnom dossieru koji su o vladici Kačavendi godinama vodile srpske bezbjednosne službe.

Prema ovim podacima, vladika Kačavenda je više od 50 godina bio saradnik domaćih i inostranih obavještajnih službi koje su ga vrbovale kompromitujućim fotografijama i materijalima o njegovim homoseksualnim istupima, piše Blic.

Crkva od Kačavende traži da se pokaje i smiri
Pogledajte kako je živio vladika Kačavenda

Prijetio osnivanjem bosanske pravoslavne crkve
Krajem 2008. episkop Vasilije je u javnosti važio za žestokog protivnika tada najozbiljnijeg kandidata za mesto patrijarha Amfilohija Radovića, a grupa episkopa okupljenih oko njega podržavala je za tu poziciju vladiku raško-prizrenskog Artemija i niškog Irineja. Posle odluke Svetog arhijerejskog sabora da Amfilohije preuzme deo patrijarhovog posla i da mu se prošire ovlašćenja, Kačavenda je zapretio osnivanjem bosanske pravoslavne crkve.

U tajnom dosijeu navodi se da je Kačavenda 60-ih godina prošlog veka bio “zavrbovan” od tadašnje jugoslovenske službe bezbednosti, dok je od 70-ih pod operativnih delovanjem DB BiH “zbog delovanja sa kleronacionalističkih pozicija”. Tokom rata u BiH su se, zbog političkog delovanja, za njega zainteresovale pojedine bezbednosne strukture u BiH, ali i deo međunarodnih policijskih i multinacionalnih snaga, posebno američkih, stacioniranih u Tuzli.

Prema podacima iz 2010, vladika Kačavenda je u Odeljenju ratnih zločina u Centru OSA u Brčkom tretiran operativno kao pomagač optuženima za ratne zločine, konstatovane su njegove bliske veze s političarima u BiH, a registrovano je da ostvaruje kontakte sa Nebojšom Lazićem Zengom, pripadnikom MUP RS - stoji u tom dosijeu. Navodi se i da je on bio dio mreže pomagača ratnih zločinaca. Zbog sumnje da je skrivao Radovana Karadžića, Eparhija i Vladičanski dvor u Bijeljini više puta su bili pretresani.

U tom dossieru se uz vladiku Kačavendu kao “nosioca homoseksualnih aktivnosti unutar SPC” pominju još i vladika mileševski Fileret i vladika Pahomije, kome se već sudilo za seksualno zlostavljanje dječaka u Vranju. Objašnjava se da je “sve izraženijem ispoljavanju homoseksualnih sklonosti vladika SPC doprinio sve tolerantniji stav Grčke pravoslavne crkve po ovom pitanju”.

„Vladika Kačavenda je 1993. bio u homoseksualnoj vezi s izvesnim B. K. iz SAD. Grupa vjernika koja je čula za to tražila je da se registruje nevladino udruženje koje bi se bavilo provjerom moralne čistote vladika i sveštenika, odnosno “utvrđivanjem” onih koji su homoseksualci“, piše u ovom dosijeu.

Bivši đakon Bojan Jovanović, o čemu je Blic već pisao, nakon optužbi za seksualno uznemiravanje, podnio je krivičnu prijavu tužilaštvu u Bijeljini u kojoj Kačavendu optužuje za učešće u ubistvu đakona Milića Blažanovića s kojim je vladika navodno održavao seksualnu vezu, a koji se pod nerazjašnjenim okolnostima ubio u manastiru Papraća u BiH.

I krajem 2012. tužilac Kantonalnog tužilaštva u Tuzli Rade Marković najavio je pokretanje postupka protiv Vasilija Kačavende zbog ubistva njegove supruge 1994.

„Kada je saznao da je Kačavenda seksualno zlostavljao njegovu ženu, oštro je reagovao, zbog čega ga je vladika zvorničko-tuzlanski raščinio, a zatim i naložio da se Markovići isele iz parohijskog doma. Vladika je uz pomoć specijalne jedinice MUP RS iz Bijeljine pokušao da ih iseli, a tokom ove akcije specijalci su pucali na parohijski dom i ubili Markovićevu suprugu“, piše u dosijeu. Spriječen je u pokušaju da iz RS iznese izuzetno vrijedne “Tešanjske ikone”.

Detalji iz dosijea

• 1975. godina: Izabran za episkopa tuzlanskog iako se njegovom izboru protivio patrijarh Pavle, koji je tada bio epsikop raško-prizrenski. U to vreme episkop Pavle je govorio da je Vasilije poznat “po ljubavnim aferama s monahinjama i popadijama”, ali istražna komisija SPC koji je vodio mitropolit Amfilohije nije pronašla dokaze za ove optužbe; 1990: Uz podršku patrijarha Germana, Kačavenda se kandidovao za patrijarha, a pre toga se ozbiljno interesovao da li je potrebno angažovanje “tajnih kanala” za izbor.

• Rat u Bosni: Na početku sukoba u Bosni Kačavenda je pobegao iz Tuzle u Bijeljinu gdje izmješta eparhiju. SPC posle rata donosi odluku da se episkopi vrate u svoja sedišta, ali episkop Vasilije to jedini nije učinio. Označen je i kao predvodnik “tvrde struje” u SPC i vođa “bosanskog lobija”.

• O političarima: “Vuk Drašković je izdajnik kojeg treba ubiti”, napisao je Kačavenda 1994.