Hit dana: Šah perzijskog političkog rapa

U Iranu ne zatvaraju samo režisere. U zatvorima su hiljade opozicionara, nevladinih aktivista, muzičara i drugih umjetnika. Međutim, i oni koji nisu u formalnom zatvoru suočeni su sa nedostatkom elementarnih sloboda, a umjetničke slobode jedva da postoje.

U Iranu se većina savremenih muzičara može označiti underground muzičarima. O njima veoma inspirativno i naširoko govori jedan noviji, odlični iranski film, Niko ne zna za perzijske mačke (Kasi az Gorbehaye Irani Khabar Nadareh) proslavljenog režisera Bahmana Ghobadija.

Igrano-dokumentarni film prati dvoje perzijskih muzičara, mladića i djevojku koji sa svojim poluformiranim indie-pop bendom Take it Easy Hospital pokušavaju sa lažnim pasošima otići na muzički festival u London. Dok njih dvoje traže izlaz iz iranskog islamističkog geta, gledatelj dobiva odličan uvid u savremenu iransku muziku, thrash metal, blues, rap, hip-hop i etno.

U Iranu su rap i hip-hop, kao uvijek politički angažirani žanrovi, naročito popularni. Međutim, da bi muzičar u Iranu izdao album neophodno je da dobije dozvolu vlasti, a takvo što dobivaju samo oni za koje cenzori utvrde da ni na jedan način ne podrivaju totalitarni sistem mula i Ahmadinejada.

Jedan od simbola perzijskog muzičko-političkog otpora je i mladi (1985) reper Hichkas (što značiniko). U Ghobadijevom filmu pojavljuje se sa svojom pjesmom Ekhtelaf (Klasne razlike) gdje prokazuje bijedno naličje Teherana. Hichkas nikada nije dobio dozvolu za snimanje i legalno distribuiranje svoje muzike. Međutim, izdao je nekoliko albuma preko ilegalnih produkcijskih kuća. U Ghobadijevom filmu kaže da nikada neće napustiti Iran i Teheran, bez obzira koliko ugnjetavan bio, jer to je ipak „moj grad“.