Kako se prenose majmunske boginje i kako izgleda liječenje?

Majmunske boginje izaziva virus majmunskih boginja, pripadnik iste porodice virusa kao i velike boginje, mada su one mnogo manje ozbiljne.

Stručnjaci kažu da su šanse za zaražavanje od njih vrlo male.

Uglavnom se javljaju u zabitim dijelovima zemalja centralne i zapadne Afrike, blizu tropskih prašuma. Postoje dva glavna soja virusa - zapadnoafrički i centralnoafrički.

Trending

Zimski režim u Pionirskoj dolini: Kako se životinje pripremaju za hladno Sarajevo?

Dvoje zaraženih pacijenata u Velikoj Britaniji doputovalo je iz Nigerije, tako da je vrlo vjerovatno da boluju od zapadnoafričkog soja virusa, koji je obično blag, ali to je još nepotvrđeno, piše BBC.

Treći slučaj bio je zdravstveni radnik koji se zarazio virusom od jednog od pacijenata.

Četiri najskorija slučaja - tri u Londonu i jedan na sjeverozapadu Engleske - nemaju poznatih veza među sobom ili bilo kakav historijat putovanja.

Izgleda da su se virusom zarazili u Velikoj Britaniji.

Iz Agencije za zdravstvenu bezbijednost Ujedinjenog Kraljevstva kažu da svako ko sumnja da je zaražen treba da poseti ljekara, ali prvo da pozove dom zdravlja ili kliniku da se najavi.

Virus je registrovan i u Švedskoj, Portugalu, Španiji, Americi i Kanadi.

Kakvi su simptomi?

Prvobitni simptomi su: temperatura, glavobolja, oticanje, bol u leđima, bol u mišićima i opšta malaksalost.

Kad vam opadne temperatura, može da izbije osip, često prvo na licu, a potom da se proširi i na druge dijelove tela, najčešće na dlanove ruku i tabane na nogama.

Osip, koji umije izuzetno da svrbi, mijenja se i prolazi kroz različite faze prije nego što konačno formira krastu, koja kasnije otpade. Lezije mogu da ostave ožiljke.

Infekcija obično prođe sama od sebe i traje između 14 i 21 dan. Majmunske boginje mogu da se prenesu kad se neko nađe u bliskom kontaktu sa zaraženom osobom.

Virus može da uđe u tijelo preko pukotina na koži, respiratornog trakta ili očiju, nosa ili usta.

Prethodno nije opisana kao seksualno prenosiva bolest, ali može da se prenese direktnim kontaktom tokom seksa.

Može da se prenese kontaktom sa zaraženim životinjama kao što su majmuni, pacovi i vjeverice, ili preko predmeta kontaminiranih virusom, kao što su posteljina i odjeća.

Koliko su česte epidemije?

Virus je prvi put identifikovan kod majmuna u zatočeništvu i od 1970. godine prijavljene su sporadične epidemije u 10 afričkih zemalja.

U SAD je 2003. godine izbila epidemija, što je bilo prvi put da je ova bolest zabilježena van Afrike.

Pacijenti su se zarazili ovom bolešću preko bliskog kontakta sa prerijskim psima koje su se zarazili od raznih sitnih sisara uvezenih u zemlju.

Nigerija je 2017. godine doživjela do sada najveću zabilježenu epidemiju, otprilike 40 godina nakon što je zemlja imala poslednjih potvrđeni slučaj majmunskih boginja.

Bilo je 172 osumnjičena slučaja majmunskih boginja, a 75 posto žrtava bili su muškarci starosti između 21 i 40 godina.

Kako izgleda liječenje?

Ne postoji konkretno liječenje za majmunske boginje, ali epidemije mogu da se zaustave prevencijom infekcije.

Vakcina protiv velikih boginja pokazala se 85 posto efikasnom u prevenciji majmunskih boginja i još uvijek se ponekad upotrebljava u tu svrhu.

Stručnjaci tvrde da se ne nalazimo na ivici nacionalne epidemije, a prema Javnom zdravlju Engleske, rizik po javnost je mala.