Osvrt na koncert Alene Baeve: Jedinstveno tumačenje Beethovena

Sarajevske večeri muzike zvanično su otpočele 27. izdanje koncertom violinistice Alene Baeve i Sarajevske filharmonije, koji je upriličen 9. septembra. Tako je dvorani Narodnog pozorišta, nakon dužeg vremena i strogih epidemioloških mjera prouzrokovanih pandemijom COVID-19, vraćena umjetnička atmosfera koju karakteriziraju koncertne večeri istaknutog kvaliteta.

Piše: Lana Šehović

Večer je protekla u znaku tzv. Prve bečke škole – odnosno stvaralaštva Wolfganga Amadeusa Mozarta i Ludwiga van Beethovena, čije su umjetničke zamisli realizirane pod vodstvom dirigentske palice, sarajevskoj javnosti već dobro znane, Samre Gulamović.

Trending

Arijana Memić traži da se policajcima zabrani sjedenje u kafićima za vrijeme radnog vremena

Koncert je otvoren samostalnim nastupom Filharmonije, koja se predstavila Simfonijom br. 25, g mol KV 183 Wolfganga Amadeusa Mozarta. Kroz sva četiri simfonijska stava (Allegro con brio – Andante – Menuetto. Trio – Allegro) orkestar je nastojao iskazati koherentnost, posebno u dijelovima partiture obojenim elementima dramatskog izraza koji u Mozartovoj partituri živi kroz dramatične i nagle promjene tempa, dinamike te čestu upotrebu tremola. Emocija Simfonije, koju je Mozart napisao u dobi od 17. godina nastala je na krilima utjecaja pokreta Sturm und Drang, koji je 60tih i 70tih godina 18. stoljeća predstavljao sinonim za buđenje protiv društveno-političkog jednoumlja, što je univerzalna poruka lako shvatljiva u svim vremenskim i društvenim kontekstima.

Nakon uvoda u vidu Simfonije koje je napisalo “čudo od djeteta”, svojevrsni vrhunac predstavljao je isčekivani nastup violinističke zvijezde Alene Baeve.

Umjetnički talenat Baeve odavno je prepoznat u najvišim umjetničkim krugovima, čemu su dokaz nastupi sa eminentnim orkestrima (Londonska filharmonija, Ruski nacionalni orkestar, Simfonijski orkestar Tokijo, idr. idr.), ali i saradnja sa nekim od najvećih dirigenata i umjetnika današnjice, kao što su Valeri Gergiev, Paavo Järvi ili pak legendarni Krzystof Penderecki. Pored impresivne biografije, Baeva se može pohvaliti i sjajnim mentorima i učiteljima, među kojima su bili velikani Mstislav Rostropovič i dirigentski mag Seiji Ozawa.

Svu rakoš svog talenta ova izvanredna umjetnica podijelila je sa sarajevskom publikom putem interpretacije Koncerta za violinu i orekstar op. 61. D dur Ludwiga van Beethovena. Inače, pomenuti koncert smatra se jednim od imperativa na repertoaru svakog violiniste ozbiljne umjetničke reputacije, a zahvaljujući Aleni Baevoj publika je doživjela njegovo jedinstveno tumačenje.

Pokazalo se da je violinistica na sceni Narodnog pozorišta umjetnica istančane tonske kulture, rafiniranog stila muziciranja, zaokružene muzičke fraze, a ujedno i senzibilni interpret bečke klasike. Svi detalji izvedbe Beethovenovog koncerta išli su u prilog činjenici da Baeva suvereno vlada instrumentom, poznavajući njegove najskrivenije tajne, počev od stilski primjerene agogike i dinamike, pa do kvalitete tona porculanske finoće i transparentnosti. Njenom senzibilnom i profinjenom umjetničkom iskazu potporu je davao orkestar Filharmonije s kojim je uspjela ostvariti kvalitetan muzički dijalog.

A da je umjetnička interpretacija Baeve naišla na potpuno odobravanje pokazale su ovacije, koje su u koncu rezultirale ponovnim “obraćanjem” publici putem izvedbe djela Polish Caprice Grażyne Bacewicz, u kome je pokazala svu raskoš svog talenta opravdavajući epitet velemajstorice svog instrumenta.