Glamurozna završnica 27. Sarajevskih večeri muzike!

Sarajevske večeri muzike zaokružene su završnicom u vidu proslave 100. godišnjice Narodnog pozorišta Sarajevo.

Indikativan naziv proslave “Gala opera” pokazao se prikladnim za večer u kojoj se slavila jedno stoljeće duga tradicija “Kuće na obali” – jednog od glavnih stubova kulturnog i umjetničkog života Sarajeva, ali i BiH. Muzička večer, na kojoj su dominirale arije nastale tokom 19. i 20. stoljeća, realizirana je 09. oktobra u Narodnom pozorištu s početkom u 20 sati.

Već i sama programska koncepcija večeri dala je naslutiti da organizatori imaju za cilj sarajevskoj publici prezentirati svojevrsni presjek najbriljantnijih italijanskih opernih ostvarenja, s fokusom na stvaralačke opuse Gioachina Rossinija, Gaetana Donizettija, Giuseppe Verdija, Giacoma Puccinija i Reugerra Leoncavalla. Repertoar na kome su se našli isjčeci Nabucca, Un Ballo in Maschera, Tosce, Macbetha, Il Barbiere di Siviglia, I Pagliaccia, Luce di Lamermoor, Don Carlosa, Rigoletta i Turandota, sam po sebi zahtjevao je probrane interpretatore, odnosno umjetnike spremne da odgovore izazovima vrhunske izvedbe italijanske belcanto škole.

Trending

Dragan Bursać: Selma Bajrami, srpski neprijatelj broj 1

Tako su pozorišne daske kišne i hladne oktobarske noći ugostile reprezentantne predstavnike bosanskohercegovačke operne scene, počevši od sopranistica Ademe Pljevljak-Krehić i Katarine Kikić, tenora Amira Saračevića, basova Ivana i Leonarda Šarića te Denisa Isakovića, pa do baritona Marka Kalajanovića, a onda i ekskluzivnih gostiju: sopranistice Ivane Lazar, baritona Željke Lučića i tenora Mikheila Sheshaberidzea.

Piše: Lana Šehović

Realizacijom programa rukovodili su dirigenti čiji biografski redovi kriju zavidno umjetničko iskustvo – Dario Vučić i maestro Ivo Lipanović, a potrebno je napomenuti i vrsni Hor opere Narodnog pozorišta i Sarajevsku filharmoniju, bez čijeg učešća izvedba ovakvog projekta ne bi bila ostvariva.

Koncertnu večer činile su dvije kompaktne cjeline – prva u kojoj su se predstavili domaći umjetnici – i druga u kojoj su nastupili ekskluzivni gosti.

Prvi dio “Gala opere” očekivano je otvorio nastup hora, koji je pod dirigentskom palicom Daria Vučića izveo Gli arredi festivi… (Nabucco, Verdi) te tako publiku uveo u Verdijevu opernu estetiku i nastup Ivana Šarića.

Šarić je svojim tumačenjem arije Come note (Nabucco, Verdi) pokazao svu volumioznost svoga basa, koju je pratila samouvjerena scenska pojavnost. Nakon izvedbe Ivana Šarića, koju je publika popratila gromkim apaluzom, na scenu Narodnog pozorišta izašla je sporanistica Adema Pljevljak-Krehić.

Iznijansirana boja glasa te gotovo opipljiva emotivnost u izvedbi, kakvu iziskuje uloga Amelie iz opere Un ballo in maschera (Verdi), opravdali su titulu solistice sarajevske opere. U atmosferu dinamičnog zapleta, dramatičnih intriga i snažnih likova posjetitelje “Gala večeri” uveo je tenor Amir Saračević interpretirajući ariju Recondita armonia iz Puccinijeve Tosce.

Odlmak iz djela proslavljenog italijanskog kompozitora Saračević je dočarao jasno, precizno uz sigurno vladanje scenskim pokretom. Putovanje kroz opuse opernih velikana nastavljeno je pojavom Denisa Isakovića i njegovim tumačenjem arije Studia il passo.. (Macbeth, Verdi), u kojoj je bas djelovao sigurno i fokusirano, uz ispravno isticanje dramatskih momenata.

Potom je uslijedio nastup sopranistice Katarine Kikić koja je zablistala u izvedbi Vissi d’arte (Tosca, Verdi) te tako pobrala simpatije slušatelja. Prvi dio večeri zaokružen je nastupom Hora opere Narodnog pozorišta koji je izveo jednu od najpoznatijih horskih numera ikada napisanih, Va pensiero iz Verdijevog Nabucca, nakon koje su uslijedili nastupi basa Leonarda Šarića i baritona Marka Kalajanovića. Pomenuti dvojac sarajevske opere publici se predstavio isječcima iz Rossinijevog ostvarenja Il Barbiere di Siviglia, u kojima su prezentirali svoj pjevački potencijal, ali i sklonost ka scenskoj upečatljivosti i isticanju komičnih elemenata na kojima je izgrađena Rossinijeva stvaralačka imaginacija.

Nakon uspješno realiziranog prvog dijela koncertne večeri te kratke pauze, uslijedio je s nestrpljenjem isčekivani drugi dio, namijenjen ekskluzivnim gostima i dirigentu Ivi Lipanoviću. A da se doista radilo o svojevrsnom muzičkom ekskluzivitetu bilo je jasno odmah nakon interpretacije baritona Željka Lučića i njegovog tumačenja odlomaka iz opere I Pagliacci (Leoncavallo).

Impozantnost Lučićevog glasa došla je do punog izražaja, kao i nevjerovatni dramatski naboj kojim je bio ispunjen svaki pojedini ton. Pojava sopranistice Ivane Lazar te nježna boja njenog zvonkog glasa, savršeno su pristajali raspoloženju arije Rengava nel silenzio (Luca di Lamermoor, Donizetti), te su publiku nakon dramatičnog nastupa Lučića uveli u lirsku atmosferu ranog 19. stoljeća. Tačka koja je uslijedila nakon Ivane Lazar, na jednom mjestu je objedinila sav pjevački talenat Željke Lučića i tenora Mikheila Sheshaberidzea s punoćom orkestarskog zvuka za koji je bio zaslužan maestro Lipanović. Sinergija zajedničke interpretacije slikovito je oživjela isječke iz Verdijevog Don Carlosa, što je bila i svojevrsna uvertira u samostalni nastup briljatnog Sheshaberidzea.

Interpretirajući jednu od najznačajnijih verističkih arija, Vesti la giubba (Leoncavallo, I Pagliacci), pokazao se pjevačem impozantnog talenta, sa sposobnošću da teškoj ulozi osigura neophodni sjaj, ali i da svojom scenskom energijom nadahne kompletan izvođački ansambl. Jedanko uspješna i uvjerljiva bila su i preostala predstavljanja ekskluzivnih gostiju, koja su zaokružena završnim nastupom Sheshaberidzea i Hora narodnog pozorišta. Interpretirajući Nessun dormu iz Puccinijeve Turandot, tenor je pokazao svu raskoš pjevačkog talenta, ali i nesumljivu dominaciju na pozorišnoj sceni.

Pažnju je svakako potrebno skrenuti i na umjetnički autoritet dirigenta Ive Lipanoviće čije je iskustvo doprinijelo izbalansiranom nastupu kompletnog ansambla.

Involviranost, posvećenost i uspjele interpretacije protagonista “Gala večeri”, publika je u potpunosti osjetila i prepoznala, te u koncu nagradila višeminutnim aplauzom. Ovacije su rezultirale efektnim bisom u vidu popularne “Zdravice” (Libiamo…) iz opere La Traviata Giuseppe Verdija.

Na sceni se tako za kraj pojavila kompletna pjevačka postava, što je koncertnoj večeri dalo glamurozni ton uz koji je na dostojanstven način proslavljeno 100. godina Narodnog pozorišta Sarajevo.