Dillon, Darkside, Kate Wax, Leila

Novo izdanje emisije 50minuta započinje gotovo u potpunosti u pop maniru.  Slušamo mladu damu koja je upravo izdala svoj debi album za berlinski već prepoznatljivi label iza kojeg suvereno stoji Ellen Allien. Radi se o BPitch Control, za koji objavljuju i Modeselektor te Apparat, a evo od skora i pomenuta autorica.

Njeno je ime Dominique Dillon de Byington, ili jednostavno Dillon.Uz to što je novo ime u BPitch Control ekipi, to je i drugačiji način od onog koji smo navikli čuti sa ove etikete. Nema tu mnogo elektroničkog zvuka, pjesme od mlade Dillon su daleko više u pop maniru, no, ako ćemo tražiti posebnost Bpitch Control određenja u onome što Dillon radi, naći ćemo ga ponajviše u tekstovima, koji otkrivaju neobično lijepo ispisane  priče o onom prostoru u nama i oko nas koji nemirne duše neprestano zbunjuje i uznemirava. Osobeni ton tekstova možda ne podržava generalna pop atmosfera muzičkog aranžmana, ali zvučni detalji kojima su ti aranžmani protkani su vrlo dragocjeni sastojak i zapravo prava pratnja riječima.

Album nosi naslov This Silence Kills.

 

U nastavku emisije, sa mračne strane Dominique Dillon de Byington, idemo do jednoga projekta koji se upravo tako zove – 'mračna strana', odnosno Darkside.

U pitanju je djelo Nicolas Jaara, čiji rad već neko vrijeme pratimo, od izlaska njegova odličnog debi album Space Is Only Noise, koji je on izdao s početka 2011 godine.

Od tada Jaar nastavlja da objavljuje svoju muziku, koja se tiče više ambijenta i načina u njenom kreiranju, nego određene vrste kojoj pripada.

Darkside je opet jedna zvučna kontemplacija, lutanje i promišljanje. EP se zove takođe Darkside, a Nicolas Jaar ga je načinio sa gitaristom i basistom Dave Harringtonom, za svoju vlastitu etiketu Clown and Sunset.

Muzika je to koja je i topla i hladna, uz koju može biti vrlo ugodno, ali koja isotvremeno ostaje na distanci.

 

U trećem dijelu ovih 50minuta, nakon nešto više popa, i nešto više elektroničkog zvuka, doći će red i red na često veoma privlačni spoj electra i popa u jednom.

Dama se zove Kate Wax, i za britansku etiketu Border Community upravo je izdala svoj drugi album pod naslovom Dust Collision.

No, Kate zapravo nije Kate. Njeno je pravo ima Aisha Devi Enz, rođena je u Švicarskoj,  a dijelom je porijeklom sa Tibeta. Svoj prvi album, jednako sumnjivo mračnoga naslova poput njenog zvuka, Reflections of the Dark Heat, izdala je 2006 godine za Mental Groove Records.

Šest godina kasnije za Border Community, britanskog autora i DJ-a James Holdena, objavila je i drugo studijsko izdanje Dust Collision.

Kate Wax egzistira negdje u prostoru između netradicionalnog popa i electra, u onoj teškoj i tamnoj zoni gdje možemo susresti Karin Dreijer i The Knife. Koliko se na Dreijer, koja je prava veteranka ovog zvuka, ugleda ili ne Kate Wax, nije poznato, ali svakako ima i ona svoj lični stil koji je zasigurno vrijedan pažnje.

 

I nakon svega u novom izdanju emisije 50minuta, poslušat ćemo za kraj još jednu numeru, opet od jedne interesantne autorice.

Ona se zove Leila Arab, inače je porijeklom iz Irana, ali djeluje u Londonu. Svoj prvi album je izdala 1998 godine za etiketu Aphex Twina, sarađivala je sa Bjork i Martinom Topley-Bird, a u januaru godine koja nam slijedi treba izaći njeno već četvrto studijsko izdanje.

Zadovoljstvo nam je predstaviti singl koji najavljuje ovaj album, a na kojem gostuje i berlinski producent i muzičar američkog porijekla, Mt. Sims.

Numera nosi naslov (dissappointed cloud) anyway, a dostupna je svim ljudima dobre volje od 12. decembra kao besplatan download.